เพี่ยงคำหนึ่ง...หนึ่งคำ...ฉันช้ำชอก ก่อนจะบอกเธอว่าลาก่อนหนา คิดถึงวันเวลาที่ผ่านมา อดเหว่หว้าเศร้าใจมิได้เลย คนเคยรักภักดีมีใจให้ เหตุไฉนเธอทำได้ไม่เฉลย ทั้งที่รู้เธอมีคู่อยู่ชิดเชย ใยเธอเอ่ยบอกคำมั่นสัญญาใจ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจเธอไม่ว่าง ใยเธอสร้างสัมพันธ์อันสดใส ทั้งที่รู้เธอมีคู่อยู่กับใคร เหตุไฉนบอกรักมาไม่น่าเลย ถึงเวลาแล้วหนอขอลาก่อน แม้อาวรณ์เพียงใดใคร่เฉลย ขอให้เธอเคียงคู่อยู่ชิดเชย อย่างห่วงเลยคนทางนี้มีทางไป