ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ไม่โทษดวงโทษฟ้าชะตาลิขิต
เกณท์ชีวิตตกต่ำคะมำหงาย
ตั้งคำถามเอ่ยเอื้อนเหมือนเสี่ยงทาย
หวังได้คู่เคียงกายรักยืนยาว
รักที่มีภายในเขาไม่เห็น
ไม่ชัดเจนเส้นทางจะย่างก้าว
อนาคตยาวนานกลัวรานร้าว
จบเรื่องราวเสียทีดีเหมือนกัน
ปิดตำนานรักเก่าที่เร่าร้อน
เคยเว้าวอนแนมเหน็บเก็บมาฝัน
คงจะต้องลาจากชั่วกัปกัลป์
อีกร้อยวันพันปีไม่มีคืน
เรื่องมรรคแปดพุทธองค์ทรงสอนสั่ง
เพื่อเหนี่ยวรั้งจิตใจไม่ฝ่าฝืน
ดำเนินชีวิตคิดตรองต้องยั่งยืน
กลับกล้ำกลืนเพราะเดินคนละทาง
เส้นขนานมิอาจเข้าบรรจบ
ชีพคงพบร้อนรนใจหม่นหมาง
เหมือนเส้นเชือกถูกตัดขาดตรงกลาง
ต้องอ้างว้างเดินเดี่ยวแสนเดียวดาย