...ดอกไม้ในสายลม...
ดูแสงจันทร์สาดส่องมองผืนดิน
ไม่มีใครเห็นสิ้นคุณค่าหนา
เป็นต้นหญ้าริมทางธรรมดา
ดูเหมือนว่าไร้สิ้นสิ่งชวนชม
มีแต่จันทร์เจ้าเอ๋ยที่แอบรัก
ทอแสงสาดส่องมาเวหาหน
คุยกับข้าอิ่มเอิบน่าภิรมย์
อยากขอชมโฉมงามของเจ้าจริง
ครั้นข้าเป็นต้นหญ้าข้างถนน
อยากได้ยลโฉมเจ้ามากแค่ไหน
แต่เพราะข้าเป็นต้นหญ้าริมทางไป
นี่กะไรจึงมิได้เห็นเจ้าเลย
คงเพราะข้าเป็นต้นหญ้าอยู่ริมทาง
คนคอยหมางหมาเดินเมินหยิ่งไฉน
ซ้ำกำแล้วดันฉี่ราดทาบบนใบ
กำฉันใดเกิดมาหมาเดินเมิน
ฉันไม่อยากเป็นต้นหญ้าข้างถนน
อยากเป็นนกหรือคนจะได้ไหม
ปรารถนาของฉันอยากได้ไป
ยลโฉมจันทร์ใกล้ใกล้สักคราเดียว
เป็นต้นหญ้าแสนอนาถยา