น้ำตาหมอก
ณ ลานแก้ว
คนเคยแคล้วความรักมาพักผ่อน
มาพักใจให้หายคลายอาวรณ์
รับลมอ่อนร่อนช้ามาเย็นเย็น
ใจเคยหน่ายเหนื่อยหนักโดนหักอก
ฟูมฟายฟกตกทุกข์เข้าขุกเข็ญ
สะอื้นอั้นตันใจไม่เคยเป็น
ทุกข์มันเร้นซ่อนลายอยู่ภายใน
เหมือนมีศรซอนเสียดเข้าเบียดปัก
ให้กระอักโอดโอยจนโหยไห้
ไม่มีแล้วแก้วตามายาใจ
ที่ไหนไหนมืดมิดไปทั้งนั้น
เขาทั้งเขาก็ขึ้นมากีดขวาง
น้ำทั้งสายไหลวางมากางกั้น
อุปสรรคหนักหนาสารพัน
จะฝ่าฟันเพื่อฝันใฝ่อย่างไรดี
ฝันเพื่อพ่ายตายจากและมากทุกข์
โศกในสุขสิ้นใจจนหน่ายนี
หลับทั้งทุกข์รุกระทมตรมทวี
สิ้นศักดิ์ศรีผู้ชายระบายใจ
เมื่ออยู่ใกล้รักมากสักเท่านี้
ไกลกว
865
7
0
หน้าส่วนตัว
