แก้วประเสริฐ
จำเรียงถ้อยร้อยคำมากำกับ
ใช้ประดับเรือนร่างกระจ่างศรี
ประทับไว้ในฤทัยแทนวจี
เสนาะที่ซับไว้ภายในกาย
มธุรสโอษฐ์ถ้อยสร้อยจำเพาะ
ช่างไพเราะเพราะพริ้งจริงเหลือหลาย
กำซาบซ่านผ่านทรวงดวงหทัย
จนภายในเพ้อพร่ำรำพึงครวญ
รักเอ๋ยฝันพลันพบประสบจิต
ยิ่งครุ่นคิดติดตรึงคำนึงหวน
ใจร่ำร้องซ้องแซ่ช่างแปรปรวน
มาทบทวนหวนสร้างทางอารมณ์
ลมจ๋าลมลมรักจักสลักไว้
แนบตรึงกายคิดหวนล้วนเหมาะสม
จะมีใครไหนเล่ามาเฝ้าชม
เหลือแต่ลมผ่านไปให้ใจแคลง
จันทร์เจ้าเอ๋ยเคยพร่างกระจ่างฟ้า
มวลดาราพากันประชันแสง
แต่ดวงใจใครเล่าเขาช่วยแจง
ประทีปแสงเส้นทางระหว่างบรรพ์
ข
หน้าส่วนตัว
1067
6
0
