เพื่อนไพร
ฉันเป็นคนบ้านนอกจะบอกให้
เป็นชาวไร่ชาวสวนล้วนยากเข็ญ
ทำงานหนักเหนื่อยกายเช้าบ่ายเย็น
มีเพื่อนเป็นนกกาป่าพงไพร
ชอบฟังสรรพสำเนียงเสียงธรรมชาติ
บทกวี ภาพวาด ดอกไม้ไหว
ชอบหนังสือ ชอบวิถีที่เป็นไทย
ชอบนอนมองท้องฟ้าไกลในราตรี
ใช้ชีวิตเรียบง่ายไม่เรื่องมาก
เบื่อสังคมลมปากอยากถอยหนี
มีแค่ไหนใช้แค่นั้นฉันว่าดี
ไม่ต้องมีปัญหาว้าวุ่นใจ
แต่ยังคงกิเลสหนาบ้าหลายอย่าง
ฝันละเมอเพ้ออยู่กลางความอ่อนไหว
โลภ โกรธ หลง มัวเมามีมากมาย
ปล่อยชีวิตให้ลอยใหลไปตามกาล
ฉันเป็นคนบ้านป่าท่าทางเซ่อ
หน้าตาเด๋อ ถ้อยสำเนียงเสียงไม่หวาน
เป็นอย่างนี้อยู่อย่างนั้นมาเนาว์นาน
มีบ้างไหมใครต้องการสานไมต