28 มิถุนายน 2551 19:10 น.
กิ่งโศก
บาทวิถี เส้นนี้ เรา ก้าวย่าง
สองมือต่าง เกาะกุม ต่างชวนชี้
หัวเราะรื่น ชื่นซาบ อาบฤดี
บุษปะมวล มาลี ผ่องกมล
เนตรคม สบมอง แลห้วงใน
วาวหวามหวาน ปานใด อิ่มล้น
ปัจจุสมัย คือโลก เราสองคน
สิเน่ห์ท้น ท่วมทด รดใจเรา
ผ่านศิลา กระด้าง ยังโอนอ่อน
สลักรัก อักษร คลอเคลียเคล้า
ผ่านนภา ฟ้ากว้าง หมู่เมฆเงา
ถักรอยเว้า เป็นรูป รัก เรืองรอง
มาบัดนี้ สายฟ้า ใยพิโรธ
จึงลงโทษ ผ่าแบ่ง ทางเป็นสอง
เป็นสองเส้น สองขนาน ..สองครรลอง
ให้เราสอง ต่างเดิน คนละทาง
ทางของฉัน นั้นแสนมืด มิดมัวหม่น
เดิน เดินเดิน ดั้นด้น จนใจร้าง
ใจเหือดแห้ง โหยออ่น จนเลือนราง
เพราะปลายทาง ของเรา ขนานกัน
21 มิถุนายน 2551 10:57 น.
กิ่งโศก
คำลวง ควงหลอน คลอนล้า
เจ็บพร่า จ้าพอง จ้องเผา
อกตัน อั้นติง อิงเตา
แหลกเศร้า ร้าวฉาน รานชน
ถ้อยจริง ทิ้งใจ ท้ายจอด
ทนรับ ทับลอด ทอดร่น
รอยยิ้ม ริมแย้ม แหร่มยล
คือทน คนท้อ คอธาร
อ้าเอ๋ย เอ่ยอำ อ้ำอึ้ง
คำถ้อย คอยทึ้ง ขึ้งถ่าน
ลวงล้อ ล่อหลอน รอนราน
ซาตาน ซ่านต้อน ซ่อนตาย
มีดบั่น มั่นแบะ แม่บ่า
หล่อนฆ่า ล่าแค้น แล่นขาย
หวีดหวิว วิ้วว้าง วางวาย
คำร้าย คล้ายร่ำ คำลวง
.................................................
ฝากคุณโอเลี้ยงแนะนำด้วย ..เปงกลบทกบเต้นสามตอน ที่มั่วมาก อิอิอิ....
21 มิถุนายน 2551 09:15 น.
กิ่งโศก
หรือกำหนด โดยฟ้า ให้มาพบ
แค่ประสบ เกิดรัก แล้วลาร้าง
ให้เกิดจาก พรากสิ้น จนวายวาง
หรือเป็นทาง กรรมเก่า มาเอาคืน
ได้รัก ได้เจ็บ ได้จาก ได้พราก
ได้ยาก ได้เข็ญ ได้ขม ได้ขื่น
ได้สุข ได้เสพ ได้คาย ได้กลืน
ได้โศก ได้ชื่น ได้รื่น ได้ระทม
ลิขิตฟ้า กำหนด แล้วหรือไร
กำหนดให้ เป็นเช่น ลิขิตขม
ใยไม่ขีด ลิขิตหวาน อันภิรมณ์
ปล่อยให้จม ฝังใต้ พระ ธรณี
ฉันทำบาป หยาบช้า แต่ชาติไหน
จึงชดใช้ ไม่หมด ในชาตินี้
จะเจ็บช้ำ ระกำทุกข์ ท้นทวี
ถูกย่ำยี เยาะหยัน สมใจเธอ
17 มิถุนายน 2551 08:13 น.
กิ่งโศก
จำหลบลี้ หนีหาย ไปสุดหล้า
ณ.แดนไกล ปลายฟ้า พนาสน
หวังสงบ หลบวุ่นวาย ในใจตน
แหวกม่านฝน กระหน่ำ ซ้ำเติมตี
เอาแมกไม้ ไล้โลม ข่มใจป่วน
เอาดารา แทนมิตรมวล ทุกถิ่นที่
เอาสายลม ปัดเป่าใจ ทุกราตรี
เอารัศมี จันทร์นวล อาบแทนธาร
แต่....หาสงบ พบเย็น แห่งใจไม่
กลับเหมือนไฟ ยิ่งลาม กระเซ็นซ่าน
หลับตาลง คงแปลบปวด สุดร้าวราน
ภาพเจ้าผลาญ ล่อหลอน สั่นคลอน...ใจ
สามสิบ ราตรี ที่ปวดร้าว
สามสิบวัน ผะผ่าว จนเกรียมไหม้
สามสิบ ราตรี จวนเจียนไป
สามสิบวัน ที่ร้องไห้ ไร้น้ำตา
จะแหวกหนี ไปหนไหน ก็ไม่พ้น
หนีใจตน ที่วนเวียน จวนเจียนบ้า
จึงฝืนกาย หยัดเย้ย เกณฑ์ชาตา
พร้อมเชิดหน้า ฝ่าม่านใจ สู้ผจญ
หวนคืนสู้ ให้รู้ กันไปข้าง
จักอัปปาง แตกดับ สักกี่หน
เจ็บให้พอ จนไม่เจ็บ เพราะด้านทน
เมื่อนั้นฉัน คงพ้น ทุกข์...........ทรมาน
Calendar
Lovers
22 คน เลิฟกิ่งโศก
หน้าส่วนตัว
1098
