31 มกราคม 2553 20:00 น.
				
												
				
								กิ่งโศก
		
					
				


+ กิ่งโศก +
                                    ๓๑ มกราคม ๒๕๕๓
..จินตนาการ ในคราวเดียวดาย มีเพียบความเงียบที่เป็นเพื่อน
				
			 
			
				22 มกราคม 2553 20:53 น.
				
												
				
								กิ่งโศก
		
					
				



                 ๒๒ มกราคม ๒๕๕๓
..ว่ากันว่า ยามหลงป่าในดินแดนแห้งแล้ง..หากได้กลิ่นว่า เสน่ห์จันทร์ ทางทิศใดแล้ว ย่อมมีแหล่งน้ำที่นั่น..
..และว่ากันว่า..กลิ่นดอกเสน่ห์จันทร์ โชยไปในที่มีหญิงชาย ใกล้ชิดกัน จะบังเกิดการเสียตัว..ณ ถิ่นนั้น..
ที่มา...จากนวนิยาย ยาวที่สุดในประเทศ และในโลก ด้วยมั้ง 
				
			 
			
			
				12 มกราคม 2553 13:09 น.
				
												
				
								กิ่งโศก
		
					
				
  ๏ บริภาษพากย์ถ้อยถั่งโถมถม
เนื้อคำคมกรีดควั่นสะบั้นเฉือน
สะทกสะท้อนสะท้านสะเทือน
น้ำตาเกลื่อนติดแก้มรอยแต้มตี
  ๏ สายใยขาดตัดเยื่อไม่เหลือยาง
แบ่งเส้นข้างขีดขั้นวารวิถี
เสียงกรวดน้ำคว่ำขันคลุ้งธุลี
แลชาตินี้ชาติไหนให้ไกลกัน
  ๏ เนตรสายกร้าวสบกล้าดุจตาเสือ
พิโรธเรื่อก่ำแดงสาดแสงหยัน
กึ่งคำเย้ยเอ่ยย้ำช้ำจาบัลย์
ลืมความครันครั้งหนึ่งคำนึงเนา
  ๏ รอยแนบอกกกปลอบป้ายน้ำตา
ยามเจ้าล้าโลมใจให้คลายเหงา
คำหยอกเอินเขินองค์ของนงค์เยาว์
ยังก้องเร้ารู้รับสดับยิน
  ๏ ยลใครใครย่อมรู้ว่าคู่แท้
เกี่ยวก้อยแม่จรหมายใจถวิล
สองมือชี้มัจฉาแวกวาริน
เหนือโขดขินชมชู้สกุณา
  ๏ อกข้าเอ๋ยเคยทำกรรมแก่เขา
ภาพผืนเก่าวับหายบนปลายฟ้า
เจ็บด้วยคำพร่ำแทรกเสียดอุรา
คมศาสตราเล่มใดก็ไม่เทียม
  ๏ ผิดเพราะทางห่างไกลจึงใช่เหตุ
ผิดเพราะพิษอาเพทจึงอายเหนียม
ผิดเพราะช้ายืดยาดหรือจนเจียม
ผิดเพราะเขียมคำถ้อยว่ารักเธอ ๚ะ
            + กิ่งโศก +
๑๒ มกราคม ๒๕๕๓				
			 
			
				10 มกราคม 2553 14:06 น.
				
												
				
								กิ่งโศก
		
					
				
๏ แสนหวงสุดห่วงห้วงแหนสมร
สวาทวอนรสร่ำเร้าถวิล
คะนึงโหยน้าวหาอยู่อาจินตน์
เสน่ห์นิลเนตรน้องเหมือนต้องมนต์
๏ จงอางหวงไข่ห้ามคนคร้ามเห็น
ใช่เทียบเช่นเศษเสี้ยวเรียวขุมขน
ยากยุงไต่ไรตอมรุมล้อมยล
ผจงจับขับพ้นมิระคาง
๏ เกินกว่าพลายปลายงาโง้งงามงอน
งวงสอดชิดปิดซ่อนนัยน์ตาขวาง
ระแวงหวาดหวั่นไหวมิวายวาง
หวงของช้างยังน้อยกว่าเรียมมี
๏ ยิ่งกว่าป่ารักถิ่นสิขเรศ
วนาเขตแข่งล้อช่อฉวี
อ้อมกิ่งโอบใบเอื้อมอฎวี
หาเทียมพี่พรอดกอดนั้นเกินใคร
๏ หรือจะเปรียบกว่าปลาว่ารักน้ำ
ว่ายวนซ้ำซับซ่าศลาศัย
แลลืมดินด้วยมอบหมดฤทัย
นั่นยิ่งไกลเทียบพี่ที่ให้เธอ ๚
+ กิ่งโศก +
๑๐ มกราคม ๒๕๕๓