๏กล่าวซึ่งกึ่งสากระสือ

         เห็นลือฮือลั่นหันเหล่

         ครั้นเนิ่นเขินนับขับเน-

       -ติเหเตร่ให้ไต่ฮาม ๚ะ๛

  ๏กระสือสื่อพร้องเยี่ยง        เพียงหญิง

พิงอยู่สู่แนบสิง                       นิ่งซ้อน

นอนซุกลุกไหวติง                   วิ่งต่าง

วางติดจิตสะท้อน                    ซ่อนทั้งร่างเดียว

  ๏ เรืองเขียวเปลววาบฟุ้ง      วุ้งฝาย

ว่ายฝ่าหาพลิกหงาย                 ผ่ายแง้ม

แพลมงับจับสัตว์ปลาย             ใส่ปาก

ซากเปล่าคาวเปรอะแต้ม          ประแหล่มต้องชิวหา 

๏ชะหิวริ้วตับไส้                ไตซาก

ตากซ่อนร่อนเทียวลาก            ถาก-ลิ้ม

ทิ่ม-รกจกกระชาก                   กากเสพ                       

เก็บเศษเช็ดเปื้อนยิ้ม               ปริ่มย้อมแสยะหยัน              

๏ยังเล่ากล่าวฝากไว้           ใฝ่หวาด

ฝาดว่าฆ่าพิฆาต                      พาธเข้า

เผาขุดกุดมิขาด                      มาตรฆ่า

มาขุกทุกข์ปิ่มเศร้า                  เปล่าสิ้นตาย         

๏สายตกผกผ่านเข้า            เผาคอย

ผล็อยคว่ำค่ำคืนถอย               ค่อยทึ้ง

ขึงทอดกอดลูกพลอย             รอยพล่าน

รานพ่ายป่ายผ่าวอึ้ง                พึ่งอ้อมอกมารดา

๏อาโดยโชยผ่านเชื้อ         เพื่อสาย

พรายสืบหนืบน้ำลาย               หน่ายล้อ

หน่อหลุดผลุดเหล่าพราย         หลายเพาะ

เลาะผ่านขานต่อข้อ                ต่อข้างสืบพันธุ์ ๚ะ๛

                      + กิ่งโศก +

 ๏  ยุคกระเบื้องลอยนองฟูฟ่องน้ำ

ฟ่องเหนือห่าสาระยำย่ำแสยง

สยายมือมืดดำเดชสำแดง

สำเดชอวดกำแหงผ่าแล่งเฮือน ๚ะ๛

ฟูล่องฟ่องพรายฝอย         ผิดเพี้ยน

ผิดพร้องผิว์เช่นพลอย        ดีพ่าย

ดีพราก-ลากแหล่งเหี้ยน     หดเร้นหลบหัว

สยบกลบกัดแซะ               ฉีกดิ้น

ฉีกดุจกุดลูกแกะ               งอก่อง

งอก่อระย่อสิ้น                  ซบก้มโน้มคอ

บ่งเนื่องเบื้องสมัย             เปลี่ยนหน้า

เปลี่ยนน้ำถ่ายเนื้อไถ         เถือแก่น

เถือแกว่งกานบั่นอ้า           บากเอื้อมบ่ถึง

โหมหักปรักแปฤา             ขื่อบ้าน

ขื่อบนล่างร้างหรือ            จึงข่ม

จึงคร่าพร่าทุกด้าน            ดะเข้าระดม

ทุรชาติเชื้อฉล                 อสุเรศร้าย

อสุระล่อรานจน                ป่นแหลก      

ป่นร่วงป่วงบิดใบ้              บดสิ้นสรรพสา

เลี่ยงร่างก้างแกล้งซูบ       กร่อนเชื้อ

กร่อนส่อก่อสุมสูบ           เฉาเหี่ยว

เฉาห่อนซ่อนสายเอื้อ      หน่ายโอ้อาดูร

พลิกดะระนาบติณ           แหลกตั้ง

แหลกต้องต่างพังภินท์    พินาศ แน่เนอ

พินิจจิตยอยั้ง                บ่ยื้อถือยัน   ๚ะ๛

                                 + กิ่งโศก +

                         ๓ พฤษภาคม ๒๕๕๖