ดินแดนพันธสัญญา

คีตากะ

จากเอเดนสวนสรวงล่วงแหล่งหล้า
อาดัมและเอวาตกสวรรค์
เกิดมนุษย์คู่แรกแบกโทษทัณฑ์
แพร่เผ่าพันธุ์ต่อไปในโลกา

ถึงโนอาห์มนุษย์สุดโหดร้าย
มุ่งทำลายชีวิตจิตบาปหนา
ฝนตกสี่สิบวันตามบัญชา
เกิดมหาอุทกภัยในตำนาน

เกิดเมโสโปเตเมียแหล่งจารีต
หว่างไทกรีส-ยูเฟรตีสลุ่มละหาน
แหล่งกสิกรรมล้ำหน้าชลประทาน
แรกจดจารสุเมเรียนเริ่มเขียนคำ

ถึงบาบิโลนเรืองรุ่งเฟื่องฟุ้งสุด
ใจมนุษย์เสื่อมทรามลามถลำ
ชอบพูดจาบลาบลาภาษาคำ
วัฒนธรรมสูญสลายมลายไป

จากอาดัม โนอาห์ อับราฮัม
เกิดสายธรรมสองศาสน์ชาติยิ่งใหญ่
ทั้งชาวคริตส์อิสอัคยิวโยงใย
อิสลามได้มุฮัมมัดสายอิชมาเอล

ชนชาติยิวยาโคป โยเซฟหลาน
ย้ายถิ่นฐานสู่อียิปต์ลิบตาเห็น
รุ่นโมเสสยิวเป็นทาสชาติลำเค็ญ
ถูกฆ่าเข่นทรมานนานหลายปี

พระเจ้าใช้ให้โมเสสปลดปล่อยทาส
จากอำนาจฟาโรห์พายิวหนี
ทะเลแดงถูกแหวกแทรกวารี
คืนถิ่นที่คานาอันตามสัญญา

พระองค์มอบบัญญัติสิบประการ
ให้ลูกหลานชาวยิวยึดรักษา
หลงร่อนเร่ทะเลทรายหลายเพลา
สู่ดินแดนพันธสัญญาสี่สิบปี

ถึงเยซูนาซาเร็ธ เบธเลเฮม
จรดเยรูซาเล็มเมืองชินสีห์ 
สู่มักกะฮ์ถัดมาห้าร้อยปี
มุฮัมมัดเผยวจีแห่งอัลลอฮ์

จากดินแดนเมโสโปเตเมีย
สู่เปอร์เซียอาหรับจรดใต้หนอ
เกิดมนุษย์หลายเผ่าแยกเหล่ากอ
ล้วนแม่พ่อเดียวกันสร้างสรรค์มา...
				

ใครที่เธอรัก ใครที่รักเธอ

คีตากะ

จงรักแต่อย่าทุกข์เพียงสุขสันต์
จงรักแต่อย่าหวั่นยึดมั่นไหน
จงรักแต่อย่าหวังคาดดั่งใจ
จงรักและก้าวไปในเสรี

จงเชื่อว่าสัจจะชนะแน่
จงเชื่อจิตเดิมแท้พระชินสีห์
จงเชื่อในคุณงามและความดี
จงเชื่อถ้อยวจีแห่งพุทธา

จงเรียนรู้ปล่อยวางทุกอย่างสิ้น
จงเรียนรู้ชีวินอุเบกขา
จงเรียนรู้จักตัวตนพ้นมายา
จงเรียนรู้อัตตาพาทุกข์ทน

จงอย่าปล่อยให้จิตใจใช้กลเล่ห์
จงอย่าเขวหนทางแห่งมรรคผล
จงอย่ายึดถือมั่นในตัวตน
จงล่วงพ้นคนสัตว์ฉากทัศน์ใด

จงมองฉันคือเธออีกคนหนึ่ง
จงมองฉันลึกซึ้งใช่ใครไหน
จงมองฉันแค่ภาพลวงปราศกายใจ
จงมองฉันแท้ไซร้ไม่มีจริง...
				

ครูต้นทาง...

คีตากะ