7 กรกฎาคม 2568 13:49 น.

อึงอล

คีตากะ


ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ให้รับรู้

นำไปสู่ความรู้สึกนึกหวั่นไหว

จากมิมีบังเกิดมีเกิดที่ใจ

หลงยึดไว้ว่า "ตัวเรา" เป็น "ของเรา"

เกิดตัวตนอัตตาวิ่งคว้าไขว่

มั่นหมายในทุกสิ่งยิ่งเพลิงเผา

ไฟแห่งทุกข์ลุกลามท่ามใจเรา

จิตหมองเศร้ากายทรุดจำทุรน

เพียงหลงในความคิดจิตวิโยค

สุขเศร้าโศกโหยหาโกลาหล

มีหัวเราะร้องไห้ใจอึงอล

เปรียบปานคนบ้าบอรอเยียวยา

จับตัวเองขังไว้ในความคิด

จนวิปริตวิปลาสอนาถา

ดั่งจองจำตนไว้ไร้อิสรา

เวียนไปมาหลายภพไม่จบความ

อันใจกายอายตนะเปรียบประตู

นำเข้าสู่ดวงจิตคิดไหวหวาม

สักแต่ว่าดำเนินไปในทุกยาม

เกิดดับตามธรรมดาเป็นอาจิณ

หากปราศใครไปยึดมั่นถือมั่น

ว่าเป็น “ฉัน” เสียแล้วไม่แคล้วผิน

เพียงรับรู้ดั่งพยานเบิกบานจินต์

ดับโศกสิ้นสามภพจบเกิดตาย...

3 กรกฎาคม 2568 08:40 น.

บุตรพระศรี

คีตากะ

บุตรพระศากย์ทั้งหลายอย่าหมายหมิ่น
เราใช่อินทร์พรหมาเทวาไหน
โลกวิฤกติผิดปาณาศีลมัย
บันดาลให้ชีวาพาแหลกลาญ
บุตรพระศรีคือเราเฝ้าเพียรบอก
ต้องช้ำชอกเขาหมิ่นสิ้นสงสาร
แจ้งว่าเราเล่าความเท็จเป็นพยาน
คำอาจารย์พร่ำบอกใช่หลอกลวง
นรกจะล้นชนตกตายกันมายมาก
ยิ่งลำบากกู้ได้ให้ห่วงหวง
ตกนรกพร้อมกันน่าหวั่นทรวง
ด้วยเคยล่วงสิกขาข้อปาณา
เสพเนื้อเขาต้นเหตุสังเวชนัก
เขาก็จักทวงคืนยื่นข้อหา
จะสวดมนต์ไหว้พระภาวนา
ฤารอดพ้นวิญญาณ์ตามราวี
พระศรีแจ้งทางรอด "ปลอดเนื้อสัตว์"
คือทางลัดทางเดียวอย่าเทียวหนี
บุตรพระศากย์ไตร่ตรองลองใฝ่ดี
หยิบมือนี้ที่จะรอดอยู่ปลอดภัย
หากรอดตายภัยพิบัติได้นัดพบ
พาประสบองค์พระศรีมีปราศรัย
เรียนรู้ธรรมจากองค์พระทรงชัย
มุ่งมั่นในนิรวาณสราญเอย...
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ