1 ธันวาคม 2544 14:38 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
....ถ้าจะพูดถึงรัก -ความรัก..เป็นเรื่องละเอียดอ่อน 
แค่ เหงา ก็สามารถบั่นทอนความรู้สึก-ให้อ่อนไหว 
หลายคนตั้งคำถามขึ้นมาว่าแท้จริง รัก คืออะไร 
มุมมองของรักมีกี่ด้าน-แบบไหน...ยังค้นหาคำ-อธิบาย 
....ผมเอง..ก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้ 
รู้เพียงว่าในรักที่มี..ต้องหนักแน่นไม่หวั่นไหว 
ที่สำคัญ ระหว่างคนสองคน คือ ความเข้าใจ 
หากไม่มีหรือน้อยเกินไป..คงยากจะทัดทานรักไว้กับใจตัวเรา 
....อยากบอกว่า รัก..ไมได้งดงามเสมอ 
บางครั้งแค่ภาพฝันละเมอ..เป็นได้เพียงความรู้สึกว่างเปล่า 
เมื่อรักแล้ว..แต่ไม่คิดจะใส่ใจ-ใยดี เรื่องราว 
นั่น!..อาจหมายถึงความเจ็บปวดระยะยาว..หากคุณต้องเสียรักไป				
			 
			
				1 ธันวาคม 2544 14:24 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
....คงพูดไม่ได้หรอกนะ..ว่าฉันจะไม่เหงา     
หากพรุ่งนี้ ระหว่างเรา..คือการลาร้าง 
ไม่เจ็บ-ไม่ปวดเลยคงยาก.. หัวใจ  ยังไงก็บอบบาง    
เธอจะไม่รู้สึกอะไรบ้าง..เลยหรือ - บอกฉันที 
...อยากยื้อเวลา..ให้เป็นของคำว่า เรา ต่อ     
ในใจมันได้แต่ร้องขอ..ขออย่าให้จบแบบนี้ 
ไม่อยากเสียความรัก..ที่มักทำให้ฉันรู้สึกดี-ดี     
หากต้องเสียอะไรไปมากกว่านี้..แต่รั้งเธอไว้ได้สักที - ฉันจะทำ 
** คงไม่มีใครปฏิเสธหรอกนะครับว่า  หัวใจคนเราไม่ได้บอบบาง..				
			 
			
				30 พฤศจิกายน 2544 22:04 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
..ในความคุ้นเคย..ดังเดิม
แก้วน้ำที่ยังเติมไม่เต็ม..ใบนั้น
ไม่ได้ลดน้อยลงเลย..ถ้าเทียบกับความผูกพัน
แม้จะมีแค่ฉัน..เท่านั้น ที่ใส่ใจ
..อาจจะรู้สึกเหนื่อย - อ่อนล้าบ้าง
ตั้งแต่มีคนกั้นกลาง..ระหว่างเราไว้
อยู่กับเขาเถอะ..ฉันไม่เป็นไร
อย่าห่วงเลย..ยังทนไหว และจะทนต่อไปเพื่อ รอ...
..การรอคอย..มันทำให้คนมีหวัง  ริบหรี่ไปบ้าง..ก็ช่างมัน				
			 
			
				30 พฤศจิกายน 2544 21:36 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
ปลายฝน...ต้นหนาว.. 
ความฝันไม่อาจสกาว...เหมือนก่อน 
นั่งรับฤดู...ด้วยความหดหู่ - ร้าวรอน 
ความทรงจำเก่าก่อน... ยังหลอนหัวใจ 
ปลายฝนต้นหนาว.. 
ยังเก็บงำเรื่องราว..ความหวั่นไหว 
ฝนแล้ง - ลมโชย..อารมณ์โบกโบยแสนไกล 
ตะเกียกตะกายคว้าหัวใจ.. ที่ลับหายไปพร้อมลมฤดู 
ปลายฝนต้นหนาว.. 
คืน-วันอันแสนยาว..ไม่อาจล่วงรู้ 
ใต้ผ้าห่มผืนหนึ่ง..คนเศร้าคนนึง ยังไร้คนเหลียวดู 
และยังไม่อาจพยุงกายขึ้นสู้..กับความหนาวเหน็บ ที่ผ่านมา 
ปลายฝนต้นหนาว.. 
คนดี..จะรู้บ้างหรือเปล่า -ว่าฉันก็อ่อนล้า 
ทุกครั้งที่หลับ..ฝันร้ายยินยับ จะย่างกรายเข้ามา 
วอนเพียงใต้ผืนฟ้า...มีใจเธอส่งมา... ห่มนอน.. 
 - ปลายฝนต้นหนาว .. ฤดูกาลของความเหน็บหนาว จริง ๆ ..				
			 
			
				30 พฤศจิกายน 2544 21:07 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
...นานมากแล้วสินะ.. 
ที่เราต่างไม่เคยย้อนกลับมา ณ เวลาเก่า..ตรงนี้ 
ยาวนานมากเลย..ที่ไม่เคยรู้สึกดี-ดี 
นับหมื่นพันนาที..ที่เราจากกัน 
.
ถ้าจะถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง.. 
คำตอบ..ยังไม่คุ้นเคยกับความอ้างว้าง นั่นแหละ ฉัน 
ปล่อยความรู้สึกให้ผ่านไปพร้อมกับการนับคืน-วัน 
และไม่รู้ต้องเหงาไปอีกนานแค่ไหนกัน..เมื่อไม่มีเธอ 
 - - - บางที  ความเหงาก็อาจทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้นนะ... ว่ามั๊ย