17 ธันวาคม 2544 16:19 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
ถ้าฉันสามารถเปลี่ยนอะไรได้ทุกสิ่ง  
ฉัน..จะไม่ยอมให้รักเราต้องหยุดนิ่งเพียงเท่านี้    
เหตุผล..เพราะรักเธอมากกว่า..เชื่อรึเปล่าคนดี     
และไม่ให้สิ่งใด..บงการรักที่เรามี-อย่างแน่นอน   
   แต่ในความเป็นจริง..ฉันไม่สามารถ    
จึงไม่อาจเปลี่ยนอะไร..ให้เป็นเหมือนก่อน    
เวลาที่เหลือ..ขอทำเพื่อเธอที่ฉันอาทร   
แม้ในที่สุดมันจะกลายเป็นแค่ตะกอน...ก็เต็มใจ 
... มันเป็นครั้งนึง  ที่ใจอยากฝืนทำอะไรบางอย่าง
แต่สุดท้าย... ก้ไม่ได้อยู่ดี -- - -- ในความเป็นจริง				
			 
			
				17 ธันวาคม 2544 16:04 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
สบายดีใช่ไหม..   
คำพูดที่อัดแน่นด้วยความห่วงใย..จากใจฉัน     
เป็นอย่างไรบ้าง..ยามเหินห่างจากกัน    
เธอ..ที่ฉันผูกพันและคิดถึงมากมาย
     
   อย่าเพิ่งเศร้า..เหงาหรือร้าวรอน     
ยังมีฉันที่ห่วงหา-อาทร..ให้รู้ไว้     
ก็เธอที่แสนดี..ยังงี้ไม่คิดถึงได้ไง    
ไว้อยู่ใกล้เมื่อไหร่..จะบอกรักให้อุ่นใจอีกครา  
.... เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่นี่นะครับ ^__^				
			 
			
				17 ธันวาคม 2544 16:04 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
ขอบคุณนะ..ที่แม้จะเป็นเพียงเสียง   
หรือแสำเนียงลึก-ลึกจากใจเธอนั้น   
แค่ได้รู้..รู้ว่ายังมีเธอคอยคิดฝัน 
เกี่ยวกับตัวฉัน..ก็อุ่นใจ   
  ไม่จำเป็นต้องมากมายกว่านี้   
เพราะที่มีให้กัน..ก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงได้ 
เอาเป็นว่าฉันรับรู้แล้วนะ..ในตัวเธอและหัวใจ   
ขอต่อจากนี้ไม่ต้องทำอะไร..ฉันจะเป็นคนดูแลหัวใจเธอเอง
 **... ช่วงนี้ ผมติดภาระกิจบางอย่าง  จึงอาจไม่มีเวลาพอที่จะเขียนตอบ ในกระทู้กลอนของเพือน ๆ ที่นี่ ... ขอโทษจริง ๆ นะครับ
สัญญาว่า..เสร็จงานแล้ว  จะกลับมาคุยกับทุกคนที่นี่  เหมือนเดิม..				
			 
			
				16 ธันวาคม 2544 21:21 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
ตรงปลายขอบฟ้า..ที่นอกหน้าต่าง
ยังคงเป็นเพียงความห่าง ที่ขวางเราไว้
คิดถึง-คิดถึง..คือ เสียงที่ออกมาจากใจ
คุณจะรู้สึกเหมือนฉันไหม....คนดี
     ขอเรียกมันง่าย-ง่ายว่า เหงา
ในยามที่เราห่างกันแบบนี้
ห่วงใยนะ..ไม่ว่าจะคิดถึงอีกสักกี่ที
และคงไม่มีอะไรทดแทนได้ดี ..นอกจาก ตัวเธอ				
			 
			
				16 ธันวาคม 2544 21:07 น.
				
												
				
								ผู้ชายคนเดิม
		
					
				
ระยะทางของความห่าง
อาจทำให้รู้สึกบ้าง..ว่าอ่อนไหว
แต่ถ้ารักของสองคน..ต่างก็หนักแน่นและมั่นใจ
ความห่างที่ว่าไกล..แค่ใจใกล้ก็มากพอ
.
.........ในความเป็นจริง  ทำไมน้อ รักแท้ต้องแพ้ใกล้ชิดด้วย...ทั้งที่เรามั่นคงและศรัทธาในรักมีเสมอมา ... ไม่เข้าใจเลย