6 เมษายน 2550 11:43 น.
พิมญดา
ชีวิต........บนทางเดินที่ลำบาก
มียากง่าย.....ต่างกันไป
บ้างเดินด้วยกลีบกุหลาบ.......บ้างเดินบนขวากหนาม
บ้างร้องให้......บ้างหัวเราะ
นั่นคือ.........ละครชีวิตจริง
ที่ทุกคนต้องแสดง...ต้องเป็นไปตาม....บทชะตาฟ้าลิขิต...ให้เดิน
วันนี้โชคร้าย......พรุ่งนี้โชคดี
วันนี้ดีใจ..........พรุ่งนี้เสียใจ
จะเอาอะไรแน่นอนกับชีวิต
แต่จงตระหนักไว้ว่า........ไม่มีใครโชคร้าย..ตลอดกาล
หรือโชคดี...ตลอดไป
ล้มแล้วลุก...ลุกขึ้นมาใหม่...ด้วยใจที่เข็มแข็ง
พร้อมที่จะฝ่าฟัน...อุปสรรค..ขวากหนามต่างๆ
แล้วเราจะเป็น...ผู้ชนะ
สำคัญที่สุด...อย่าลืมเอาชนะใจตัวเอง
ยึดมั่นแต่สิ่งที่ดี..หลีกหนีความไม่ดี....สู้.สู้
6 เมษายน 2550 11:15 น.
พิมญดา
ถ้าขึ้นชื่อลือชาหน้าตาสวย
ผิวพรรณด้วยผ่องผุดดุจจันทร์ขาว
มารยาทอ่อนโยนช้อยร้อยแพรวพราว
คือผู้สาวเหนือเอื้องแหล่งเมืองงาม
ด้วยน้ำเสียงไพเราะเสนาะหู
บุรุษผู้อยู่ต่างแดนแสนถวิท
มอบความหวานเป็นลมชมยุพิน
สุดท้ายนิ่งด้วยน้ำตาพาช้ำใจ
เลิกเถิดหนาเลิกทีนี้คำขอ
จงเลิกพอในความคิดจิตตัณหา
มีรักแท้มอบให้ใช่มายา
ม่านน้ำตาจะได้กลบลบหัวใจ
กราบวิงวอนร้องขอพอเถิดหนา
โปรดเห็นค่าของสตรีนี้เถิดหนอ
อย่ากระทำตามใจไร้ความพอ
สาวเหนือรอคนจริงใจใช่หลอกลวง
5 เมษายน 2550 11:25 น.
พิมญดา
ฉันมีค่ามากไหมคนดี
มีที่ว่างว่าง ให้แค่ไหน
พื้นที่ตรงไหนของหัวใจ
วางฉันไว้ในใจเธอ
อย่าทำใจดีเกินไป
จนฉันหักห้ามใจไม่ไหว
เข้าข้างตัวเองอยู่ร่ำไป
คนอ่อนไหว..คิดไปเอง
อย่าปิดบังกันอีกเลย
ช่วยเอ่ยออกมาได้ไหม
รักหรือไม่เอาอย่างไร
จะได้ทำใจให้ถูกซะที
หากยากนักที่จะเอื้อนเอ่ย
หรือเธอคิดจะถอยหนี
ไม่ต้องกลัวหรอกนะคนดี
ฉันคนนี้ยอมให้...อภัย
4 เมษายน 2550 20:54 น.
พิมญดา
วันวานที่เราสองนั้นคุ้นเคย
แทบจะเอ่ยเป็นคน....คนเดียวกัน
แต่วันนี้ใจเธอเปลี่ยนผัน
ทั้งที่ใจฉันนั้นยัง..มั่นคง
อยากเข้าไปเอ่ย...ไปทัก
แต่ความรักที่เคยลุ่มหลง
วันนี้มันคง.....จบลง
หวนนึกถึงการลงเอย
โกรธฉันเรื่องไร.......คนดี
หรือมี...คนใหม่อย่าเฉย
อย่าซ่อนอย่าเก็บ..ไว้เลย
รีบเอื้อนเอ่ยบอกสิ่งที่เป็น
ฉันหมั่นทำดีทุกอย่าง
แต่เธอคงมอง...ไม่เห็น
เจ็บปวดกายใจ...แสนรำเค็ญ
รักซ่อนเร้นเย็นจับใจ.....ให้ทรมาน
4 เมษายน 2550 16:19 น.
พิมญดา
พี่ห่างเหินเกินไปหรือปล่าว
ปล่อยน้องหงอยเหงาเฝ้ามองหา
ปลอกหมอนมีแต่คราบน้ำตา
ร้องโหยหาคร่ำครวญทุกคืนวัน
ได้ยินเสียงตามสายปลายทางรับ
บอกรีบกลับมารับขวัญตามใจฝัน
โอ้พี่จ๋ารีบกลับมาสานสัมพัน
เมื่อไหร่กันจะกลับมาหาคนดี
พี่อยู่ไกลแสนไกลใจแสนเศร้า
น้องก็เหงาเฝ้าแต่คอยไม่หน่ายหนี
ถนอมกายถนอมใจให้คนดี
เมษานี้ถ้าพี่มาคงสมใจ
หรือไม่ห่วงน้องคนงามที่ถามถึง
จะให้รอให้ซึ้งไปถึงไหน
สงกรานต์นี้พี่ไม่มาน้องเปลี่ยนใจ
ไม่กอดใครกอดขวดเหล้าเมาเช้าเย็น
หน้าส่วนตัว
1865
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
