19 กุมภาพันธ์ 2547 10:43 น.
มารแมงมุม
เจ็บจำนานเนิ่นเกินกำหนด...
โศกสลดชะตากรรมใครทำเจ้า...
ใจคงเจ็บบอบช้ำระกำเนา...
ในความเศร้าไม่มีเพื่อนไว้เตือนจำ
จึงเดียวดายหายห่างไปทางอื่น
ทิ้งวันคืนเขลาขลาดพลาดถลำ
ได้บทเรียนประจานการกระทำ
ความบอบช้ำตอกย้ำเพลงน้ำตา
นับแต่นี้ไม่มีใคร...ไม่มีรัก
เหลี่ยมมุมหักชีวิตวายหายคุณค่า
จะไปไหนทั่วแคว้นแดนพสุธา
ถูกตีตราเป็นคนเถื่อนที่เพื่อนเมิน
จะแก้ตัวกลับใจได้ไหมหนอ
อยากร้องขออย่าร้างอย่าห่างเหิน
ขอโอกาสอย่าเห็นเป็นส่วนเกิน
อยากจะเดินร่วมทางอย่างเคยมา
หากจะย้อนเวลาคืนมาได้
จะดับไฟแห่งกิเลสเหตุริษยา
ประคับประคองทางแห่งเพื่อนเตือนชีวา
อนิจจา..มาคิดได้...ก็ไร้ทาง...
2 กุมภาพันธ์ 2547 10:53 น.
มารแมงมุม
มีรักมาทักถามยามท้อแท้
เพราะอ่อนแอก็ละเมอและเผลอไผล
คิดว่าเป็นรักแท้จึงแน่ใจ
ก่อนจะได้ตระหนักรักแกมลวง
แต่ทั้งรู้ก็ยังรักมิหักหาย
ยอมแพ้พ่ายหม่นตรมจมในบ่วง
เขียนคำว่าชอกช้ำจำในทรวง
ใจทั้งดวง..กายทั้งกาย เหมือนวายปราณ
ตายทั้งเป็น..เย็นและร้อน..นอนหนาวเหน็บ
จำกลืนเก็บเพลงน้ำตาที่พร่าผลาญ
รักเขาแล้วแม้จะผ่าวจนร้าวราน
ก้าวไม่ผ่านบ่วงที่ดักรักลวงตา
ไม่โทษใคร..ไม่โทษกรรม..แม้ช้ำมาก
เพียงแค่ฝากถามบางใจเห็นไหมหนา
เพราะทุกวันทุกข์ท้อทรมา
ใช่มารยามาทวงถามความเห็นใจ
มีรักมาทักถามยามท้อแท้
จึงพ่ายแพ้เสียขวัญฉันอ่อนไหว
มีโซ่ตรวนพันธนาอยากลาไกล
ถามบางใคร...จะก้าวมา...พาฉันจร
3 มกราคม 2547 13:15 น.
มารแมงมุม
โชค...ให้โชกสุขล้น ท่วมใจ
ดี... เด่นเป็นเช่นไฟ อุ่นเอื้อ
ปี... เดือนผ่านล่วงไป แสนสุข
ใหม่... กว่าเก่างามอะเคื้อ เพริดแพร้วพรรณราย
จะบอกว่าชีวิตนี้มากมีค่า
ยืมเขามาแค่ชาติหนึ่งพึงถวิล
ไยรีบจากลับโลกโบกโบยบิน
อย่าสุดสิ้นบอบช้ำด่วนทำลาย
อาจมีบ้างล้มลุก..จนจุกเสียด
มีโกรธเกลียดมีรักมีจากหาย
แต่ชีวิตยังอีกไกลให้เสียดาย
เพราะความตายใช่ทางแก้อย่า(ยอม)แพ้มัน
โลกจะยอมพ่ายแพ้แก่คนกล้า
ขอเธอท้าทายโลกอย่าโศกศัลย์
ไม่มีใครฉันยังอยู่คู่เธอพลัน
มากับฉันนับหนึ่งใหม่ไม่ช้าที
ปีใหม่แล้วนะแก้วตาอย่าทุกข์ร้อน
จะสัญจรร่อนเร่ไปในทุกที่
ทระนงแกร่งกล้าอย่ารอรี
ในวิถีคนกล้าอย่างท้าทาย
แม้มวลหมู่ศัตรูจะจู่จับ
ให้ขยับตัวหนีมีที่หมาย
ความเป็นอยู่ให้สุขสนุกสบาย
อีกร่างกายเข้มแข็งเต็มแรงใจ
ในการงานก้าวหน้าพารุ่งโรจน์
ให้ช่วงโชติเป็นประกายฉายสดใส
ที่ยังโสดให้เจอคู่ดูกันไป
ที่ยังไร้ให้ประสบได้พบพาน
เป็นคำกลอนปีใหม่จากใจนี้
บทกลอนที่จากใจใช้สื่อสาร
สู่ใจเจ้าทุกดวงช่วงตระการ
๔๗ผ่านรับปีใหม่ไปด้วยกัน
มีความสุขสมหวังกันทั่วหน้าค่ะ
14 ธันวาคม 2546 20:21 น.
มารแมงมุม
ศิลปินไส้แห้ง แต่งหนังสือ
ขาย..ไม่ซื้อท้องไม่อิ่มยิ้มสลาย
อุดมการณ์แห่งฝันยังพรั่งพรูพราย
ตัวนิยายยังเจิดจ้าท้ามวลชน
เป็นแค่งานขายฝันปั้นอักษร
ทุกบทตอนเรียงร้อยไปไม่สับสน
สร้างอารมณ์ให้เมลืองประเทืองคน
ดับทุรนรับขวัญปลดพันธนา
มีคนว่าดาบสองคมอารมณ์ร้าย
ชี้เป็นตายให้คนอ่านขวัญผวา
อยากจะบอกว่าแต่ไหนแต่ไรมา
ต้องค้นหาสารสื่อความนิยามงาน
ศิลปินไม่ใจร้ายให้ยาพิษ
ให้ข้อคิดในถ้อยคำอันฉ่ำหวาน
อ่านเพียงเพื่อยิ้มหัวได้..ใจเบิกบาน
จินตนาการสู่โลกฝันอันงดงาม
ถูกดูแคลนว่า น้ำเน่า เขม่าเหม็น
ก็ยังเป็น คนเขียนฝัน ไม่หวั่นหวาม
ในหลายครามีหลายคนค้นติดตาม
สร้างนิยาม นิยาย หลายทำนอง
บอกตัวเองแน่แน่วจะแกล้วกล้า
ยังศรัทธาดำรงตนไม่หม่นหมอง
ยังมองเห็นข้างหน้าฟ้าสีทอง
ยังร่ำร้องสืบนิยามสร้างนามตัว
8 ธันวาคม 2546 09:54 น.
มารแมงมุม
สะพานรักทอดรอขอคนข้าม
เป็นคำถามน่าสงสารเกินผ่านล่วง
จะลองก้าวข้ามสะพานไปถามทวง
แม้หนักหน่วงกับคำถามเดินข้ามใจ
เธอจะรอรับฝากจากฟากโน้น
เสียงอ่อนโยนเร้ารู้สึกระลึกได้
มาที่รักข้ามมาช้าอยู่ไย
จะก้าวไปด้วยกันนะขวัญตา
ยังลังเลหวั่นไหวไม่อาจเชื่อ
กลัวเจ็บเหลือกลัวจะช้ำกลัวร่ำหา
ใจไม่อยากเชื่อคำจำนรรจา
ถ้อยภาษาจากปากชายอาจง่ายเกิน
มีคำรักซ้ำซ้ำย้ำไม่หยุด
เหมือนจะฉุดกระชากใจไปนานเนิ่น
ฟังคำหวานที่พร่ำย้ำเพลิดเพลิน
เท้าก้าวเดินใจก้าวตามข้ามไปพลัน
ข้ามมาแล้วพี่จ๋าท้าทายนัก
ที่ว่ารักประมาณไหนให้กับฉัน
มีรอยยิ้มพริ้มพรายท้าทายกัน
จับมือมั่นกระชับมือสื่ออารมณ์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1288
