30 เมษายน 2549 20:43 น.
ยังเยาว์
ทั้งเหนื่อยกาย เหนื่อยใจ ซ่อนไว้อยู่
กลัวใครรู้ เรื่องจริง ใช่สิ่งเห็น
ที่แข็งกร้าว แกร่งกล้า และชาเย็น
สร้างไว้เป็น กำแพง นั้นแสร้งทำ
ก็เป็นเพียง คนหนึ่งคน ที่ทนเก็บ
เรื่องร้าวเจ็บ สู้ฝืน และกลืนกล้ำ
จนวันนี้ บอกใจ ให้เลิกจำ
ปลูกรักใหม่ ลืมทุกข์ช้ำ เคยลำเค็ญ
สำนักงาน อยู่ข้างใจ ด้านในนี้
ซอกมุมที่ ไม่มีใคร เคยได้เห็น
หลืบเล็กเล็ก รอคอย...เขา... ทุกเช้าเย็น
คนมาเป็น ผู้ดูแล แผลบอบร้าว
หนึ่งอัตรา รับสมัคร ที่พักใหม่
ให้หัวใจ อันเก่าเก็บ เลิกเจ็บหนาว
คลายท้อทน จากทุกข์ต้าน ที่นานยาว
ลบล้างคาว หยาดน้ำตา ตรงหน้าเรา
หน้าที่หลัก ช่วยปลอบโยน ถ่ายโอนทุกข์
และคอยปลุก หัวใจ ให้คลายเหงา
โอบประคอง เมื่อกายล้า มาบรรเทา
เป็นอีกเงา เฝ้าห่วงกัน ในวันท้อ
อยากฝากรัก ฝากหวัง หลังพ่ายแพ้
จบเรื่องแย่ พักหัวใจ ไม่ร้องขอ
หยุดวิ่งตาม ความรัก จะพักรอ
เพื่อสานต่อ รักใหม่ ที่ได้มา
ค่าตอบแทน ขอจ่าย รายวันให้
ด้วยหัวใจ ความคิดถึง คนึงหา
ความอาทร และห่วงใย แม้ไกลตา
พร้อมสัญญา คงมั่น ไม่ปันใจ
หากพร้อมแล้ว เริ่มงานกัน วันพรุ่งนี้
เรื่องโอที ค่อยคุยกัน วันหลังได้
เพื่อนร่วมงาน มีเพียงหนึ่ง ซึ่งมาไกล
เจ้าของใจ เหงาว่าง นายจ้างคุณ
25 เมษายน 2549 21:15 น.
ยังเยาว์
วอนสายลม พัดข้ามฟ้า เมื่อลาจาก
คิดถึงมาก บอกจากใจ ฝากไปหา
หากทุกข์สุข อย่ารั้งรอ ติดต่อมา
อยากพบหน้า ทำไม่ได้ เพราะไกลกัน
ยังระลึก ถึงวันช้ำ ที่จำจาก
ขอบคุณมาก เอียงไหล่อิง ได้พิงมั่น
สองมือซับ หยาดน้ำตา เมื่อจาบัลย์
มิต้องเอ่ย เหตุผลนั้น มันผ่านแล้ว
เข้ามาเถิด ซับน้ำตา ตรงบ่านี้
ไม่เซ้าซี้ คาดคั้น ทุกข์ปันแถว
เพียงขอโอบ ประคองไหล่ พักใจแจว
ทุกข์อันใด ผ่านแผ้ว จงสิ้นไป
ให้มีเพียง สองเรา อยู่เคียงคู่
หยุดนิ่งดู ลึกลง ตรงใกล้ๆ
หอบทุกข์ทิ้ง ไม่ได้ ไม่เป็นไร
ขอพักใจ วินาที เรามี...กัน...
16 เมษายน 2549 19:58 น.
ยังเยาว์
เน็ตสองเครื่อง เรื่องช้า มาที่หนึ่ง
อีกเกินกึ่ง เครื่องตั้ง เกมส์ทั้งหลาย
ยิงสนั่น แสนสนุก สุขสบาย
คนจะตาย นั่งเครื่องเน็ต เข็ดรำคาญ
หาร้านเน็ต ที่อื่นนั้น มันลำบาก
ไกลมากมาก เสียเวลา ค่าโดยสาร
ต้องยอมทน นั่งรอ นานสองนาน
กว่าพี่ท่าน คนนั่งก่อน จะจรไป
ที่ขึ้นชื่อ ระบบวาง ค้างตลอด
ต้องหยุดจอด รีสตาร์ท ไม่หวาดไหว
ปั่นน๊านนาน ช้าสุดทน แทบจนใจ
จะมีใคร ลำบากเท่า ยังเยาว์นี้
มะรืนถึง ครั้งหน้า ต้องมาใหม่
แอบทำใจ น้องเน็ตน้อย กลอยใจพี่
มาทีไร ต้องค้างอืด ฝืดทั้งปี
เร่งสักที วันมะรืน ให้ชื่นใจ
6 เมษายน 2549 18:54 น.
ยังเยาว์
จากบ้านนอก เข้ากรุง มุ่งเรียนต่อ
ลาแม่พ่อ ท้องนาเฮา เข้าเมืองหลวง
ฝากชีวิต ภาคหน้า มากับดวง
ใจโชติช่วง เปี่ยมพลัง วาดหวังไว้
นั่งรถเมล์ สัปงก แทบตกเบาะ
มื้อโหนเกาะ หลับซบราว พอสาวได้
ฮูจมูก สูดควัน ดูดกันไป
สิรอไผ มาแก้นั้น จนปัญญา
ที่เรียนมา คนไทย น้ำใจล้น
ยังบ่เห็น สักคน เลยพ่อจ๋า
แม้แต่ฮอย ยิ้มรื่น ชื่นนัยน์ตา
บ่เคยพบ สักครา เมื่อมากรุง
พ้อแต่คน แต่งโก้ โชว์ทรงทรวด
เปิดร่างอวด ฟุ้งเฟ้อ เห่อถลุง
สังคมใหม่ ศิวิไลซ์ ในเมืองกรุง
บ่ไปยุ่ง รอยลยิน ปริญญา
ฝากส่งคำ คิดฮอด ซอดทางด่วน
ลูกสิหวน เมื่อเรียนจบ ไปพบหา
สิตั้งใจ บ่ไปหลง ดงมายา
รอลูกหล่า มื้อคืนชาน เมือบ้านเฮา
23 มีนาคม 2549 10:23 น.
ยังเยาว์
ก่อทิฐิ รอบข้างใจ ห้ามใครรัก
เพราะตระหนัก เป็นเหตุทุกข์ ดึงสุขถอย
ส่งเจ้าความ ผิดหวัง หยุดรั้งคอย
เพิ่มผลพลอย พิษกระจาย ขยายช้ำ
สิ่งตามมา เมื่อคราจบ ครั้งพบพราก
มันบอกยาก เจ็บเพียงใด ใจถลำ
เตือนตัวเอง อย่าเหยียบยุ่ง จงมุ่งจำ
เจ็บใครทำ หยุดดื้อด้าน ประสานร้าว
หัวใจเรา อ่อนอ่อน ที่ซ่อนอยู่
ใครจะรู้ ว่าข้างใน นั้นใจหนาว
มองเห็นหลืบ เดือนข้าง ที่ร้างดาว
และย่างก้าว เดียวดาย ตามรายทาง
เฝ้าฝึกหัด บ่มหัวใจ เพื่อ...ไร้รัก...
ผ่านทุกข์หนัก เจ็บหนาวเศร้า เคียงเคล้าร่าง
เจ็บหัวใจ ร้าวรวด ปวดปล่อยวาง
หัวใจว่าง กี่เศษช้ำ ทนกล้ำกลืน
Lovers
0 คน เลิฟยังเยาว์
หน้าส่วนตัว
919
