8 เมษายน 2550 00:11 น.
ยังเยาว์
ฟ้า ตะวัน
จันทร์ หมู่ดาว
แดดอุ่น ลมหนาว
หนุ่มสาว ความรัก
เจ็บปวด รวดร้าว
เหน็บหนาว ร้าวหนัก
ไออุ่น กรุ่นรัก
หาญหัก จากลา
ทุกข์ เศร้า
เข่า ซบหน้า
เจ็บ น้ำตา
ล้า รำพัน
เขา...สุข สม
ฉัน...ตรม ไหวหวั่น
เขา...คู่กัน
ฉัน...เดียวดาย
เขา...คู่กัน
ฉัน...เดียวดาย
24 มกราคม 2550 12:33 น.
ยังเยาว์
ฉันเคยท้อผิดหวังนั่งร้องไห้
เหนื่อยล้าใจหวาดหวั่นถึงวันหน้า
คิดจะหยุดฝันแพ้แค่ปลายตา
หากปลายฟ้าแสงเรื่อสาดเจือใจ
...ว่าพรุ่งนี้อีกเช้าอย่าเศร้านัก
เมื่อหลายรักรอชื่นวันคืนใหม่
มีล้าบ้างบางทุกข์และสุขใจ
คละเคล้าไปตามสัจเพื่อวัดคน
อนาคตรุ่งรางวันข้างหน้า
คอยเราท้าผู้แข่งทุกแห่งหน
อาจครั้งคราวโดนปลุกความทุกข์ทน
แต่ดอกผลงามมอบสิ่งปลอบใจ
จะท้อบ้างเป็นไรมิใช่ผิด
เศร้าสะกิดน้ำตาคราหวั่นไหว
วางหน้าซึมซบเข่าทิ้งเศร้าใน
แล้วลุกใหม่ครั้งสองลองอีกที
ไม่แค่คุณหรือฉันอีกพันหมื่น
อดทนฝืนเศร้าสุขไปทุกที่
ด้วยเปี่ยมหวังพานพบบรรจบดี
ต่อชีวีด้วยฝันอันเพริศพราย
ท้อแท้ได้แต่อย่าถอยจงคอยท่า
ตาต่อตาอดทนจนล้าหาย
หยัดยืนแกร่งรอฝันในบั้นปลาย
ดั่งที่หมายคว้าฝันวันของเรา
...................................
แด่ ทุกหัวใจที่กำลังไขว่คว้าความฝัน
ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ไม่สำคัญว่าคุณเป็นใคร
แต่หากคุณยังฮึดสู้ ทั้งที่หัวใจเหนื่อยล้าเต็มที
จะขอเป็นกำลังใจให้คุณ
เราอาจพานพบทั้งสิ่งดีและร้ายระหว่างทาง...
ท้อแท้บ้างกับการตามหาจุดมุ่งหมาย
มีสุข ทุกข์ หัวเราะ หรือร้องไห้
จะขอเป็นกำลังใจให้คุณ
ฉันอาจไม่ได้ส่งยิ้มให้ในวันที่คุณสุข
ไม่ได้ปลอบโยนในวันที่คุณเศร้า
ไม่ได้ร่วมหัวเราะในคืนวันอันรื่นรมย์
อาจเพราะ... เราเดินกันคนละเส้นทาง
หรืออาจเพราะ... เราต่างก็ไม่เคยรู้จัก
แต่ฉันก็จะขอเป็นกำลังให้คุณ
สู้ต่อไปนะคะ
บ้านใหม่
๑ นาฬิกา
๒๔ มกราคม ๒๕๕๐
8 มกราคม 2550 15:59 น.
ยังเยาว์
บอกมาตี้ ซึ่งซึ่งหน้า บ่ว่าดอก
แต่อย่าหลอก ลวงกัน มันสับสน
จักฮักจริง หรือลวงล่อ คนหนอคน
ไสเคยย้ำ สิฮักจน ชีพหล่นลา
เซาสาอ้าย ลำบากใจ ถ้าให้รับ
อย่าให้กลับ ช้ำลุกลาม มันถามหา
บ่อยากฟัง คำแก้โต ยามโทรมา
บ่อยากพ้อ ฮอดหน้า ไปสาไป
ตั้งไปฮัก ห่วงสาวใด๋ กะไปเถาะ
หยุดมาหยาม มาเยาะ หัวเราะใส่
บ่อยากเจ็บ พอแล้ว กับหัวใจ
เก็บเอาไว้ ก้อนบึ้ง บ่ดึงคืน
สิเซาผูก พันหัวใจ กับไผอีก
ขอหลบหลีก เรื่องรักหยุด มันสุดฝืน
ซ่อนน้ำตา ที่เคยไหล ในค่ำคืน
แอบสะอื้น บ่ให้เห็น เป็นคนแพ้
มาหนาวคัก แท้น้อลม สมน้ำหน้า
โหมพัดมา ล้อมขีด เข้ากรีดแผล
คืออยากย้ำ ตรึกตรองไว้ ในดวงแด
เขาบ่แคร์ เจ็บแล้วจำ เอ่ยคำลา
แค่ต้องเดิน ลำพัง พ่วงหวังเก่า
บ่มีเจ้า กะบ่ตาย ดอกอ้ายจ๋า
ยังยืนไหว ท่ามกลางโลก โชคชะตา
สู้ ปัญหา คนเดียวได้ ไม่ต้อง (กลับ) มา
19 ธันวาคม 2549 14:33 น.
ยังเยาว์
โอ้ลมหนาวเอย...
ช่วยผ่านเลย พัดหาย อย่ากรายใกล้
เท่าเป็นอยู่ ก็เหน็บหนาว จนร้าวใจ
แล้วเจ้าไย กลับยังแกล้ง แสร้งโหมมา
สายลมพัดพลิ้ว...
ดั่งรักปลิว ร้างไกล จนไร้ค่า
เมื่อรักหมด เหลือ...ลำพัง... ทั้งน้ำตา
ทรมา ซ้ำเหน็บหนัก มาทักทาย
คิดถึงคนจากไกล...
เจ้าหัวใจ พร่ำหนัก รักเหือดหาย
เพียงสายลม แผ่วพัด สัมผัสกาย
แทบมลาย หวิวไหว ใจรอนรอน
หัวใจเจ้าเอย...
แล้วที่เคย แกร่งเหลือนับ กลับล้าอ่อน
ยิ่งลมแรง โหมท้า ยิ่งอาวรณ์
คนจากจร เป็นอย่างไร ใคร่รับฟัง
หนาวยะเยือกถึงหัวใจ...
มืออบอุ่น กุมไว้ ในความหลัง
หากความจริง สองมือเปล่า เศร้าลำพัง
แทรกเสียงดัง สั่นสะอื้น แสนขื่นใจ
ลมหนาวเอย...
แผ่วผ่านเลย ลับหาย จะได้ไหม
สงสารเถิด คนหนาวพาล สะท้านใน
แล้งและไร้ สักมือมอบ ปลอบประคอง
17 กันยายน 2549 10:11 น.
ยังเยาว์
เลิกกังวล ห่วงใย ใจดวงนี้
ฉันอยู่ได้ สบายดี อย่างที่เห็น
มีเสี้ยวสุข ห้วงทุกข์กล้ำ และลำค็ญ
ไร้ผู้เป็น คนยืนข้าง แต่วางใจ
ดูแลตัว ล่วงคืนวัน สานฝันต่อ
ทิ้งความท้อ เดินลำพัง ก็ยังไหว
ไม่ทุกข์ร้อน ว่าวันนี้ ต้องมี...ใคร...
แค่หนึ่งใจ ที่พร้อมก้าว หากร้าวราน
ฉันหัวเราะ ยิ้มชื่น ในคืนค่ำ
เพียรดื่มด่ำ มนต์ราตรี ที่หอมหวาน
เติมความคิด เรื่องนี้นั้น ของวันวาน
มาเป็นฐาน บทเรียนเผื่อ ทุกเชื่อวัน
ร้องไห้บ้าง นาทีเจ็บ แล้วเก็บห่าง
ปล่อยคั่งค้าง เป็นบ่วง เพียงช่วงสั้น
ก่อนเติมไฟ เสริมแรงสู้ ให้รู้กัน
อุปสรรค ที่ขวางกั้น มันเพียงเงา
กอดตัวเอง พอบรรเทา ไม่เศร้านัก
ทุ่มเทรัก ให้ตัวเอง คร่าเพลงเหงา
เตือนตัวเอง ก้าวพ้น ฟ้าหม่นเทา
พร้อมแนบเนาว์ หัวใจสู้ รู้หยัดยืน
ไม่ปิดกั้น หัวใจ ที่ใฝ่เพ้อ
คิดถึงเธอ ยิ้มได้ ฉันไม่ฝืน
พร้อมกับก้าว รุดไป ในค่ำคืน
ฉันกล้ายืน อยู่ได้ สบายดี
Lovers
0 คน เลิฟยังเยาว์
หน้าส่วนตัว
722
