29 กรกฎาคม 2548 18:38 น.
ยังเยาว์
ดินอยู่ต่ำกว่าน้ำ ทะเล แท้เฮย
อุตส่าห์ขุดดินเก ท่วมไว้
กังหันช่วยถ่ายเท วิดปั่น น้ำนา
จึงมั่นคงอยู่ได้ เรียกว่า เนเธอร์แลนด์
แนะนำกันก่อนซักเล็กน้อยนะคะเกี่ยวกับประเทศ "เนเธอร์แลนด์"
หรือที่ส่วนใหญ่รู้จักกันในชื่อ "ฮอลแลนด์"
หรือที่เรียกว่า "ฮอลันดา" ในอดีตนั่นเองค่ะ
"กังหันลม" ถือเป็นเป็นสัญลักษณ์ของเนเธอร์แลนด์
เพราะในอดีตชาวดัตช์ สร้างเขื่อนกั้น ใช้กังหันวิดน้ำออกจากทะเล
เพื่อถมพื้นที่สร้างประเทศ
และปัจจุบันพื้นที่เกินกว่าครึ่งยังอยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเล
จึงมีคำกล่าวที่ว่า
"God created the world but the Dutch created the Netherlands"
พระเจ้าสร้างโลก แต่คนดัตช์เป็นผู้สร้างประเทศเนเธอร์แลนด์
ปัจจุบันกังหันลมแบบดั้งเดิมมีให้เห็นอยู่น้อยมาก
เพราะภายหลังมีการเปลี่ยนมาใช้กังหันที่ใช้เครื่องจักรแทน
และทุกวันนี้กังหันลมที่เหลืออยู่ได้รับการดูแลรักษาอย่างดี
และจะเปิดใช้ หรือเดินเครื่องแสดงเฉพาะในวันสำคัญเท่านั้น
**หมายเหตุ
จากภาพเป็นกังหันลมเก่าแก่
ตั้งอยู่ที่เกาะอเมแลนด์ (Ameland)
เขตการปกครองฟรีส์แลนด์ (Friesland)
ประเทศเนเธอร์แลนด์ (The Netherlands)
26 กรกฎาคม 2548 21:48 น.
ยังเยาว์
บ่ได้ถือ ฐานะ มาเป็นใหญ่
บ่ร่ำรวย บ่สนใจ ดอกอ้ายจ๋า
เพียงฮักน้อง มั่นตรง คงเส้นวา
คือแต่ก่อน ที่เป็นมา ค่าเพียงพอ
เฮือนหลังน้อย เก่าเก่า เช่าเขาอยู่
บ่งามสู้ ผู้อื่น บ่ย่นย่อ
ขอมีเพียง อ้ายกับน้อง สองคนพอ
บ่คิดขอ สิ่งมากมาย ให้อ้ายจม
สองแขนคู่ สู้งาน บ่ย่านหนัก
เอาควมฮัก ปักหลัก เป็นคู่สม
เช็ดเหงื่ออ้าย ให้เหนื่อยหาย คลายเศร้าตรม
อยู่เคียงชม ทั้งทุกข์สุข ทุกคืนวัน
อย่าพึ่งท้อ รอวันหน้า ว่ากันใหม่
วันนี้ฮ้าย ช่วยทลาย เอาใจกั้น
สองมือกุม ให้แรงใจ กันและกัน
บ่เคยหวั่น หยันน้ำหน้า คำว่า จน
เพียงเราฮักกัน: ศิริพร อำไพพงษ์
บ่เป็นหยังดอกอ้าย ถ้าใจเรายังฮักกัน
แค่ความจนบีบคั้น บ่มีวันพรากเรา
น้องฮักอ้ายที่ใจ เป็นแจ่งใด๋ก็ฮักคือเก่า
ทรัพสินย์นอกกายเราอย่าเอามาเป็นปัญหา
ปรารถนาให้อ้ายมั่นใจฮักที่เรามี
สิ่งที่เจอวันนี้ ก็เคยเจอเรื่อยมา
น้องบ่เคยเปลี่ยนทาง อยู่เคียงข้างอ้ายทุกเวลา
เอียงแก้มซ้ายพิงบ่า บีบมือขวาคอยเติมแรงใจ
ขอเป็นช้างเท้าซ้าย ให้อ้ายเป็นช้างเท้าขวา
เคียงข้างกันเดินฝ่าปัญหาทุกอย่างสู้ไหว
อยู่ห้องเช่าเข้าปากซอยบ่เลิศลอยก็บ่น้อยใจ
ถ้าสองเราเคียงใกล้ อยู่ได้หัวใจบ่เหงา
บ่เป็นหยังดอกอ้าย ถ้าใจเรายังฮักกัน
ก้าวผ่านแรงบีบคั้น เพื่อรอวันของเรา
ขอให้อ้ายสู้ไป หนึ่งแรงใจให้อ้ายคือเก่า
เป็นสุขในทุกเรื่องราวขอเพียงเรามีใจฮักกัน
20 กรกฎาคม 2548 19:32 น.
ยังเยาว์
รางรางลบเลือนเหมือนจะจบ
เมื่อค้นพบจุดมุ่งหมายชายในฝัน
เพียงสงสารกลัวจะเหงาถ้าทิ้งกัน
เลยผูกพันด้วยคำหวานจารเส้นลง
สายตาเคยห่วงใยหายไปหมด
ความสัมพันธ์ที่งามงดกลับลืมหลง
คำสัญญาที่ให้มาไม่มั่นคง
ท้ายจบตรงเกือบลงเส้นเน้นที่ใจ
ยั้งมือไว้อดใจอย่าพึ่งวาด
ฝันนั้นอาจพลาดทางร้างร่ำไห้
เก็บดินสอพู่กันหันกลับไป
หยุดแรเงาลงเส้นใจว่ารักกัน
ที่เหลืออยู่เพียงเส้นจางค้างกลิ่นรัก
เส้นลายปักลงกลางใจคล้ายเย้ยหยัน
ว่าโง่เง่าตาบอดมานานวัน
ควรหยุดรั้นเอาแต่ใจได้เสียที
19 กรกฎาคม 2548 21:21 น.
ยังเยาว์
เฒ่าผมหงอก นั่งหยอก บอกหมาน้อย
รู้ไหมข้า นั้นคอย ลูกชายใหญ่
เขาว่างาน ได้ดี มีกำไร
ว่างเมื่อไร จะกลับไร่ ให้พ่อชม
ลูกสาวรอง ครองเรือนรื่น ชื่นใจนัก
สามีรัก เขาว่าดี มีคู่สม
เรื่องเงินทอง คล่องดี ไม่มีตรม
ออกคารม ว่างเมื่อไร ไปเยี่ยมชัวร์
ลูกคนเล็ก เด็กอยู่ คู่ยังไร้
แต่จากไป ใกล้เฉียดปี ที่นับถัว
บอกว่างาน ยุ่งจัง ยังพันพัว
ว่างเมื่อไร จะปลีกตัว กลับคืนนา
ข้าก็รอ รอหลายปี ไม่มีข่าว
จะหอบข้าว ไปส่ง ลงเยี่ยมหา
ก็ไม่รู้ ที่อยู่แน่ แท้ลูกยา
อยากส่งข่าว ไปหา ข้าจนใจ
เขาได้ดี ก็ดีใจ ใครจะเท่า
แต่แก่เฒ่า เฝ้าหวังคอย ลูกมาใกล้
ไม่ต้องการ เงินทอง ของสิ่งใด
แค่อยู่ไกล ให้มาเยือน เหมือนก่อนเคย
เมื่อไรลูก จะว่างหนอ ยังรอท่า
อยากเห็นหน้า เจ้าก่อนตาย คลายเฉลย
พ่อแก่แล้ว อยู่ไม่นาน คงจากเลย
กลับมาเถิด ลูกเอ๋ย พ่อยังรอ
18 กรกฎาคม 2548 20:09 น.
ยังเยาว์
นี่แหล่ะหนอที่เรียกขานยานคนยาก
สู้ลำบากยากโชว์ยกตกสมัย
ไม่มีเก๋งไม่มีเบนซ์เช่นใครใคร
แต่ภูมิใจเรียนจบได้ใช่ต้องรวย
ไม่สนใจขี้ปากใครที่ถางถาก
คนคอยฝากอยากประชดแค่ฉาบฉวย
วันนี้แต่งสูทปั่นบ่ยั่นคนรวย
ขอแต่งสวยสักวันฉันภูมิใจ
กอดคอจูบลูบแฮนด์แสนจะรัก
ใครจะทักบังโคลนพังช่าง...ว่าได้
อานจะขาดไฟเสียเกียร์พังไป
ยังใส่ใจรักยังไงไม่เปลี่ยนแปลง
กว่าจะมีวันนี้ที่หวังไว้
เหนื่อยแทบตายผ่านมาได้ด้วยลำแข้ง
ปั่นเช้าเย็นเหนื่อยล้าแทบหมดแรง
วันนี้แสงความสำเร็จเช็ดเหงื่อจาง
..............................
13 กรกฎาคม 2548
เข้ารับประกาศณียบัตรผ่านหลักสูตรเตรียมพร้อมภาษา
(Preparatory Course: English Course)
เป็นวันแรกที่เวลา 15 นาที (ในรอบสิบเดือน) ในการปั่นไปมหาวิทยาลัย ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย
ใช้เวลาปั่นจักรยานจากที่พักไปมหาวิทยาลัย 15 นาที
ถามว่าไกลไหม ... ไม่
ความลำบากไม่ใช่ระยะทาง
แต่คืออุปสรรคระหว่างทาง
บางวัน ลมแรงจนคุมรถไม่ได้
... เดินจูง
บางวัน หนาวจนตัวสั่นฟันกระทบกันกรอดๆ
... ต้องทนปั่น
บางวัน ฝนตก (ตกแทบทุกวัน) ถนนลื่น
... ล้มไปแล้วก็ต้องลุก
บางวัน หิมะตก
... เดินจูง ทนปั่น และล้มลุกคลุกคลาน
แต่วันนี้รู้แล้วว่าผลตอบแทนความอดทน
มันน่าชื่นชมเพียงใด
คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงพี่สาว
อยากให้มีครอบครัวมายืนอยู่ข้างๆ ในวันนี้
ขอบคุณแรงใจจากครอบครัว
แด่เจ้ายานคนยากคู่ใจ...
คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน
ยังเยาว์
18 กรกฎาคม 2548
Lovers
0 คน เลิฟยังเยาว์
หน้าส่วนตัว
4729
