12 สิงหาคม 2546 12:36 น.
หมอกจาง
บอกเล่า..
ว่าความเหงายังคงมีอยู่เรื่อยเรื่อย
ความคิดถึงก็ยังมีอยู่เนือยเนือย
หลังจากทำมาจนเหนื่อยจนทดท้อ
ความรักก็เบาเบา
เหมือนนิทานเรื่องเก่ามาสานต่อ
แค่ได้เห็นได้ยินเสียงก็เพียงพอ
ได้แค่รักแค่รอเหมือนผ่านมา
เหมือนดึกรอยามเช้า
เหมือนหนังสือเล่มเก่ารอคนมาค้นหา
ชีวิตก็เหมือนเข็มนาฬิกา
ที่วนซ้ำรอยเวลาอยู่ทุกที
แค่บอกเล่า..
ในบางวันที่ความเหงามันล้นปรี่
ในค่ำคืนที่มีเพียงความคิดถึง เป็นเพื่อนที่แสนดี
และตัวฉันก็เป็นอยู่อย่างนี้...ทุกทุกวัน
6 สิงหาคม 2546 10:42 น.
หมอกจาง
ใบไม้ไหวเหงาเหงา
ชื้นละอองแห่งความเศร้า
แผ่วลมพัดเพียงเบาเบาก็หล่นร่วง
นกร้องเพลงบนกิ่งไม้
ท่ามกลางฟ้ามืดและฝนโปรยปราย
ฝากแทนความหมายถึงคนที่คอยห่วง
เสียงเพลงของนก ไม่อาจขับไล่สายฝน
เพียงความห่วงใยของคนหนึ่งคน
ฉันรู้..มันคงไม่ช่วยได้มากสักเท่าไหร่
แต่ในวันที่ลมแรงและฝนกล้า
วันที่เธอเหนื่อยและอ่อนล้า
เพียงอยากส่งเสียงฝากมา.. ว่าจะเป็นกำลังใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
676
