15 กันยายน 2546 12:09 น.

คนข้างหลัง..

มาวนมาเวียน มาคอยแวะ..
มาเกาะมาแกะ คอยไถ่ถาม
ทำห่วงใยใส่ใจทุกโมงยาม
เฮ้ย..มันจะถามอะไรกันนักหนา

เผลอนิดเผลอหน่อยนี่ไม่ได้
ทำแตะเนื้อต้องกายหยั่งทีท่า
คิดถึง เมื่อวานไปไหนมา
อืม..ท่าไม่ดีแล้วนี่หว่าไอ้เพื่อนเกลอ

พอเราเผลอก็แว้บมายืนข้างหลัง
ไอ้บางครั้งก็แว้บมาตอนไม่เผลอ
ไม่รู้ว่าระแวงไปไหมนะเออ
กลัวเพื่อนเกลอจะเรียกเรา ว่า..ตะเองงง

892

love

comment

11 กันยายน 2546 12:25 น.

วันนี้ฉันเอารักมาเสนอ..

หมอกจาง

หากเธอมองเห็นสายตาแห่งฝ้าฝัน
เธออาจเห็นว่าในนั้นมีห่วงหา
หากเธอรู้ถึงความหมายแห่งสายตา
เธอจะเห็นในคุณค่ามันบ้างไหม

มีอ่อนโยน มีรัก มีคิดถึง
มีหัวใจดวงหนึ่งมามอบให้
มีความฝันมาฝากจากแดนไกล
มีเยื่อใยจากคืนวันอันเนิ่นนาน

วันที่ร้างห่างไกลจากไออุ่น
ที่นอนหนุนคือฝันอันแสนหวาน
ครึ่งคิดถึงปนกับครึ่งแห่งร้าวราน
หวั่นแสนหวั่นว่าวันวารจะเปลี่ยนเธอ

คงไม่ง่ายที่หัวใจจะแน่นหนัก
แต่วันนี้ฉันเอารักมาเสนอ
ให้กับคนคนเดิมก็คือเธอ
อย่าให้เก้อวอนเมื่อพบอย่าหลบตา

629

love

comment

10 กันยายน 2546 09:56 น.

ด้วยน้ำตา..

หมอกจาง

เสียใจมากไหม..
ทั้งหมดมันเกินเธอรับไหวใช่หรือเปล่า
เจ็บปวดกับเรื่องราว
และคงนาน กว่าความปวดร้าวจะถูกเยียวยา

คนที่เธอมั่นหมาย
คนที่เธอให้ใจ และให้คุณค่า
กลับเป็นคนเดียวกับคนที่ทำให้เธอเสียน้ำตา
คนที่เป็นผู้รักษา และเป็นทั้งผู้ทำลาย

ปลายปีกที่เคยปกป้อง
วันนี้เธอทำได้เพียงแต่มอง ให้มันลอยลับหาย
หลงทาง มองหาน้ำกลางทะเลทราย
สิ่งเดียวที่เธอดื่มได้ คือผืนทรายที่เธอเหยียบยืน

ด้วยน้ำตา..
ตอบแทนสิ่งที่เธอให้มา เพียงรอยน้ำตาที่เปียกชื้น
กับสิ่งดีดีที่ฉันได้รับ สิ่งเดียวที่ฉันให้กลับคืน
คือหยดน้ำตาบนหมอนในยามตื่น..
และเสียงสะอื้น กลางค่ำคืนที่เงียบงัน..

716

love

comment

9 กันยายน 2546 08:36 น.

ละอองน้ำ..

หมอกจาง

ร่วงละอองจากฟากฟ้า
ร่วงลงมาให้หวั่นให้ไหว
พลั้งร่วงจากดาวดวงใด
จึงกลั่นเกิดเป็นน้ำค้างใสจากฟ้าสวย

เพียงริ้วรอยถ้อยอักษร
เก็บไปคิดคะนึงนอน ระทดระทวย
หลงถ้อยอักษรสวย
ที่เหมือนคอยปลอบเหมือนคอยช่วยคอยเข้าใจ

ร่วงละอองจากฟากฟ้า
ร่วงลงมาค้างลงตรงนี้ได้ไหม
อย่าเหินอย่าห่าง อย่าร้าง อย่าลาไกล
อยู่เป็นหยาดน้ำค้างแห่งเช้าใหม่
ที่คอยสะท้อนรับความสดใส แห่งแสงตะวัน..

846

love

comment

8 กันยายน 2546 10:11 น.