13 พฤษภาคม 2548 09:56 น.
หมอกจาง
อาจคงแค่อ่อนไหว
แค่ลมพริ้วพัดใบไม้ก็ดูเศร้า
แค่แดดสายส่องระเบียงทาบเป็นเงา
เพียงแค่นั้นความเหงาก็เกาะกุม
แค่ฝนหล่นละออง
ความเศร้าหมองก็ท้นดังฝนชุ่ม
เพียงม่านมืดสนธยามาปกคลุม
อ่อนไหวเหมือนยิ่งรุมจนร้าวใจ
อย่าสนใจฉันเลย
เมื่อเธอเห็นอาจทำเฉยไปก็ได้
หากฉันหอบความเหว่ว้ามาทักทาย
วานเธอตีความหมายแค่เหว่ว้า
คงแค่ความอ่อนไหว
ไม่มีความหมายใดลึกเกินกว่า
หากฉันเขียนคำรักไว้ในสายตา
อยากให้เธอคิดเพียงว่า.. แค่อ่อนไหว
9 พฤษภาคม 2548 11:09 น.
หมอกจาง
เหงาเหงา
คิดถึงเธอในยามเช้าเมื่อตื่นขึ้น
เขียนกลอนให้เธอจวบค่อนคืน
จนหญ้าเปื้อนน้ำค้างชื้นจึงหลับตา
ร่องรอย
ตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อยที่ตรงหน้า
ภาพเธอยิ้มยังปริ่มอยู่ริมตา
คิดถึง โหยหาและอาวรณ์
อยู่ใกล้..ฟ้าดูกว้าง
แต่เมื่อห่างฟ้ากลับกว้างกว่าวันก่อน
กว้างจนเจียนใจจะขาดรอน
เหมือนกว้างไกลกว่าก่อนก่อนที่ผ่านมา
ตัวอักษรเหงาเหงา
เล่าเรื่องแต่เรื่องเล่าที่เหว่ว้า
หากจะพอเป็นสุขบ้างบางเวลา
ก็เมื่อหนึ่งคน ตรงปลายฟ้า..บอกคิดถึง
5 พฤษภาคม 2548 20:26 น.
หมอกจาง
บางเบา..
ดังสายลมโชยเหงาเหงา
พัดเจือความเศร้ามาเบาบาง
มากไป น้อยไป
เธออยากให้เข้าใกล้หรือให้ห่าง
ด้านซ้ายด้านขวาหรือกึ่งกลาง
ก็ตามแต่เธอจัดวางให้เหมาะใจ
ฉันเหงา
พานพบแต่เรื่องเศร้าจนหวั่นไหว
หวั่นกลัวว่าจะใกล้หรือไกลไป
เหินห่างไปไหมหรือใกล้เกิน
บางเบา..
ดังลมพานมาบอกเล่าเพียงผิวเผิน
วนเวียนหวังเผื่อเขาเชื้อเชิญ
ดูขัดเขินน่าขำอยู่ร่ำไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1014
