18 มีนาคม 2557 21:18 น.

เพียงใครสักคนที่ยังคิดถึงฉัน

อัลมิตรา

เพราะไม่เคยรู้สึกนึกข้ามขั้น
ลำพังฝันยังประหม่านิจจาเอ๋ย
หากสัมพันธ์ทั้งปวงคล้ายล่วงเลย
คนอาจเย้ยเยาะยันอัลมิตรา
ก็แค่อยากมีเพื่อนเหมือนอย่างก่อน
เพียรเขียนกลอนบากบั่นเพ้อฝันหา
หวังอาศัยนัยกลอนหย่อนอุรา
เผื่อสร้างค่าบังเกิดผลพจน์ดลใจ
" .. ดุจเด็กน้อยคอยเพื่อน ณ เรือนเก่า
ทุกวันเฝ้าชะเง้อมองหน้าผ่องใส
เพื่อนมาแล้วแก้วเกลอ..เออ ทักไป
ชวนวิ่งไล่รอบลานหน้าบ้านตน
จวบเมื่อเพื่อนห่างหายคล้ายห่างเหิน
เด็กน้อยเดินเสาะไปไม่พบผล
เพื่อนอยู่ไหน ? ไปไหน ? ให้ทุกข์ทน
เพื่อนไม่สนหรือไร ? ไม่เห็นมา
เฝ้าคอยแล้วคอยเล่าเฝ้าแต่คอย
เจ้าเด็กน้อยชะเง้อมองจ้องเบื้องหน้า
เช้าจรดค่ำ ค่ำจรดเช้า เศร้าวิญญาณ์
จนน้ำตาพรั่งพร้อยร่องรอยมี 
จวบวันหนึ่งแจ่มใสได้ยินเสียง
จึงมองเมียงก็ประจักษ์เป็นสักขี
โอ้ ! เด็กน้อย คอยท่ามาแรมปี
เพื่อนคนดีกลับอยู่อู้อีกเรือน
เสียงหัวร่อล้อเล่นคล้ายเข่นฆ่า
ยังอุตส่าห์ลอบดูผู้เป็นเพื่อน
หากเทียบความสำคัญมันสะเทือน
เพื่อนไม่เยือนแสดงว่าปราศค่าใด
กลับถึงบ้านพาลป่วยด้วยใจเจ็บ
แต่ก็เก็บความทุรนทุกข์หม่นไหม้
ใช่เรื่องเล็กเด็กน้อยแสนน้อยใจ
สะอื้นถาม .. ทำไมเพื่อนไม่มา ? .. "
ฉันก็เหมือนเด็กน้อยคอยทุกวัน
ในโลกฝันเสมือนจริงอิงเทียบค่า
ฤๅ สำคัญฉันน้อยพลอยเวทนา
เขาไม่มาเยี่ยงเคยเลยระทม
4 มีนาคม 2557 12:10 น.

ไร้กังวล

อัลมิตรา

กาลครั้งหนึ่งตรึงตรากว่าคำเอ่ย          
ครั้นล่วงเลยเหมือนผ่านนานหนักหนา 
หากย้อนคิดจิตพรั่นสั่นทุกครา                   
ร่ายวาจาคราพบประสพกัน 
อัศจรรย์พลันต้องปองผู้หนึ่ง                
แสนซาบซึ้งถ้อยนัยจึงไหวหวั่น 
สักคราหนึ่งซึ่งหวังเคียงข้างกัน                    
คงสักวันภิรมย์สุขสมจินต์
หวังกุศลผลบุญหนุนนำทาง
แม้นเอยู่ห่างแค่ไหนไกลทิศถิ่น
ก็เสมือนใกล้ถ้อยที่ร้อยริน
ภาษาศิลป์เชื่อมนัยหัวใจเรา
กาลครั้งหนึ่งตรึงตรากว่าคำเอ่ย
ขอเปิดเผยเป็นกลอนร่อนเรื่องเล่า
บุรุษซึ่งสำคัญเนิ่นนานเนา
มีเพียงเขาผู้เดียวข้องเกี่ยวใจ
กาลก่อน .. 
ยังย้อนความรู้สึกระลึกได้
อนาคต ..
จะสุขสมหวังหรืออย่างไร
สุดแต่โชคชะตานำพาไป  ไร้กังวล ..
2 มกราคม 2557 20:27 น.

๏ วิกฤตการเมืองไทย

อัลมิตรา


..๏ ไตร่ตรองเถิดเพื่อนพ้องอย่ามองผ่าน
เราใช่พาลอุตริคิดเขียนข่ม
สาเหตุเพราะการเมืองเรื่องโสมม
บังเกิดปมชั่วช้ามากกว่าเดิม

ในอ้อมรักอยากยิ้มให้อิ่มแก้ม
หมายสุขแซมทุกวันหมั่นสร้างเสริม
แต่ทุกอย่างช่างยากลำบากเติม
ฤๅ เราเริ่มอิดหนาระอาใจ

คราวผู้รับใช้รัฐมิสัตย์ซื่อ
คนยังคงเชื่อถือศรัทธาได้
อนาถหนอประชาชนปะปนไป
หนวกบอดใบ้เต็มเมืองเรื่องหลอกลวง

สิ่งที่เห็นกับตาพาขัดแย้ง
มิอาจแกล้งบอดใบ้คล้ายรับช่วง
เกิดสับสนหัวใจนัยทั้งปวง
ดั่งน้ำถ่วงท่วมปากลำบากเปรย

ครั้นเราอยู่นิ่งนิ่งมิติงต่อ
ก็ทุกข์หนอจนเพ้อเชียวเกลอเอ๋ย
ลุก-นั่ง-นอน อย่างไรไม่เสบย
ด้วยเขนยแข็งกระด้างดั่งศิลา

จึงมาเขียนกลอนพร่ำถึงส่ำสัตว์
รับใช้รัฐจอมปลอมย่อมเยี่ยงหมา
สันดานแท้ซุกซ่อนสันดอนมา
เผยอหน้ากลางนครเที่ยวต้อนคน
 
สัจธรรม,สัตว์จะทำกรรมเป็นเหตุ
เหล่าผีเปรตพรางตัวชั่วฉ้อฉล
คนโง่เง่าซึมซาบมิทราบกล
ดุจต้องมนตร์ของสัตว์ซัดกบาล  ๚ะ๛ 

				
1 พฤศจิกายน 2556 14:16 น.

..๏ ใครจุดไฟใต้ ?

อัลมิตรา

...สิ่งใดหรือคือที่สุดความยุติธรรม ?
...ปืนกระหน่ำยิงร่างบอบบางหรือ  ?
...วางกับดักให้ย่อยยับ...กับสองมือ 
...การลุกฮือดื้อด้าน...ต่อต้านไทย  
...คือเสียงเงียบ...ท่ามกลางลางบอกเหตุ 
...เป็นอาเพศ...คึกคะนองจองหองใหญ่  
...แฝงมนต์ดำ...อำมหิต...ในจิตใจ 
...ฉาบเลศนัย...ไร้เหตุผลคนใดกัน ?
...เฝ้าทวงถามความปรารถนาอย่างสาสม
...แล้วทับถมด้วยน้ำตาพาโศกศัลย์ 
...ล้วนร่างศพผู้บริสุทธิ์ดุจลงทัณฑ์  
...แล้วเย้ยหยันเหยียบย่ำคอยซ้ำเติม 
...ล้วนเย็นชา...ตาหูดูมืดหนวก  
...ครั้นผนวกย่ำยีไทย...ไยฮึกเหิม  
...คราปลุกปั่นดุจมะเร็งร้ายคล้ายเรื้อนเริม  
...มีแต่เพิ่มเติมไฟ...ให้รุนแรง  
...อุดมการณ์...ผลาญเผาเฝ้าปลุกกระแส  
...ยังตั้งแง่...เงื่อนไขให้ผาดแผลง  
...ครั้นเห็นช่อง...จ้องรุกบุกแทรกแซง  
...หยดเลือดแดง...ผู้บริสุทธิ์ดุจวารี 
..๏ ยุติธรรมนั้นที่แท้................เยี่ยงไหน
ลอบกระหน่ำยิงประลัย.............ร่างสะท้าน
วางกับดักระเบิดภัย.................พิฆาต
แยงลุกฮือดื้อด้าน....................ต่อต้านภูมิไทย ฯ
..๏ ในท่ามเสียงเงียบใบ้...........บอกเหตุ
คะนองลึกลางอาเพศ...............เขตใต้
ใจอำมหิตจิตเจตน์..................จองฆาต
แฝงเลศเหตุผลไร้...................เหล่าผู้ใดกัน ฯ
..๏ หันถามความถูกแท้...........ปรารถนา
กลับอาบด้วยน้ำตา................โศกเว้ย
ผู้บริสุทธิ์ศพคา.....................สบเคราะห์
มันเหยียบย่ำหยันเย้ย.............เจ็บช้ำซ้ำเติม ฯ
..๏ เยิ้มหนวกมืดบอดด้วย.......เย็นชา
ครั้นผนวกฮึกบีฑา.................ระทดสะท้อน
ปลุกปั่นดุจมะเร็งรา................เรื้อนโรค
มีแต่เติมไฟร้อน.....................เพิ่มเชื้อรุนแรง ฯ
..๏ อุดมการณ์ผลาญวอดปั้น.....ปลุกกระแส
แผลงเงื่อนไขลวงแล...............แง่ตั้ง
เห็นช่องชิงรุกแถ ....................โถมบุก
โลหิตฉานทุกครั้ง ...................หลั่งคล้ายวารี  ๚ะ๛
19 ตุลาคม 2556 20:12 น.

๏ ปฏิเสธไม่ได้ว่ารักเธอ ..

อัลมิตรา


 ..๏  เรารู้จักกันมากว่าสิบปี
เป็นเพื่อนซี้ทางใจในโลกฝัน
เขียนกลอนแก้แหย่เย้ากระเซ้ากัน
ความผูกพันเริ่มต้นบนเวปกลอน
เราสนทนาปราศัยไร้ซึ่งเสียง
อาศัยเพียงคารมคมอักษร
ก็คล้ายชิดสนิทสนมบ่มอาวรณ์
ฤๅ  ปางก่อนไมตรีเคยมีมา
เราวางข้อกำหนดกฏเกณฑ์กัน 
สร้างเขตกั้นเพื่อพ้นคนครหา
สายสัมพันธ์พี่น้องพ้องวิญญาณ์ 
ชั่วดินฟ้ามิตรภาพตราบสิ้นใจ
 
เรารับรู้อยู่เสมอทั้งเธอ-ฉัน 
โลกเน็ตนั้นหลากคนมากกลไข
ฉันเปิดเผยเธอปิดมิดชิดไป
แต่เชื่อไหมไม่ยากหากติดตาม
จวบเมื่อวานฉันงงแถมสงสัย
เธอบอกใกล้เวลาจึงมาถาม
ฉันจะหลงรักไหมในรูปนาม
จะหักห้ามใจไหมหากได้เจอ
เพราะรู้จักกันมากว่าสิบปี 
หัวใจนี้มีบ้างพลาดพลั้งเผลอ
ตราบที่ลมหายใจใฝ่ละเมอ
ถึงรอเก้อหัวใจนี้ยังปรีดา
ถามว่าหลงรักไหมในรูปนาม 
ขอตอบตามความจริงยากยิ่งหนา
สุดหักห้ามปรามใจคราวใกล้ตา
แม้นรู้ว่าห่างไกลในโลกจริง  ๚ะ๛
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอัลมิตรา