24 พฤศจิกายน 2545 21:12 น.

คำสัญญา

อัลมิตรา

สุริยา  อ่อนแรง  แสงเพียงน้อย
ประหนึ่งคอย  ล่วงลับ  แลดับหาย
คำสัญญา  เคยให้  เกรงจะวาย
กลัวลับหาย ..คลายเคลื่อน ..เหมือนตะวัน

ขอเพียงคำ  สัญญา  อย่าลาลับ
ไปแล้วกลับ  มาพะนอ  สานต่อฝัน
มาแต่งแต้ม เติมใจ ให้แก่กัน
ร่วมผูกพัน ..มั่นหมาย ..มิคลายคืน

  				
24 พฤศจิกายน 2545 14:45 น.

ผ้าพันคอผืนน้อย

อัลมิตรา

ผ้าพันคอที่คุณให้ผมมา คนดีของผมรู้ไหมครับว่า...
อยู่ข้างกายเสมอเธอรู้ไหม 
ไม่ห่างไกลแม้นเพียงน้อยให้หงอยเหงา 
ได้หยิบยื่นชื่นชมทุกค่ำเช้า 
ผ้าพันคอผืนเก่า...เจ้าให้มา 
ทีละนิดทีละน้อยค่อยค่อยก่อ 
สายใยทอผูกพันอันล้ำค่า
บังเกิดเกื้อกูลจิต...ติดอุรา 
สานเป็นผ้า...พันคอ...ขอพันใจ 

...อบอุ่นนัก...อบอุ่น...ความคุ้นเคย ...เหมือนดั่งเกยตักหนุน...อุ่นไม่หาย 
...แม้นลมหนาวมาเยือนสะท้านกาย ...แต่ภายใน...อบอุ่น...มุนละไม 
...ผ้าพันคอผืนน้อยจะคอยเตือน ...ไม่ลางเลือนลับห่างแม้นทางไกล 
...ถักจากพรมทอด้วยมือสื่อจากใจ ...จะเก็บรักษ์ชิดกาย...ไม่ห่างเลย				
22 พฤศจิกายน 2545 15:47 น.

รักพรากที่บางพลัด

อัลมิตรา


.....ถึงบางพลัดอาจพ้น...........................คนงาม 
ดุจพรากอยากทวนถาม.........................นิ่มน้อง 
สำเนียงเยี่ยงติดตาม.............................หวานแว่ว-  จริงแม่ 
พรายหลอกฤามนต์คล้อง........................เกี่ยวให้ใจคนึง ฯ 

.....หากพลัดพรากยากคล้อย...................จิตคลาย  แม่เอย 
เกินร่ำจำเรียงหมาย..............................หม่นแท้ 
คราวคลาดอาจเดียวดาย........................ใจเปลี่ยว 
ดุจสมุทรไพศาลแล้................................ปราศเย้ามัสยา ฯ 
				
22 พฤศจิกายน 2545 10:15 น.

@ เกินคำบรรยาย @

อัลมิตรา

  
อยากรำพันวรรณกรรมคำหวานแว่ว
อาจไม่แคล้วแน่วเนื่องเรื่องใดได้
หากแต่คงตรงจิตลิขิตไป
ตามที่ใจหมายเขียนมิเพื้ยนความ

ดุจฟากฟ้าคราหม่นพ้นแสงส่อง
จักร่ำร้องหมองใจใช่หักห้าม 
ใช่เป็นเพียงเรียงร้อยคล้อยถ้อยความ
แต่สุดห้ามยามไกลให้หายครวญ 

ดุจหักห้ามปรามจิตคิดถึงเจ้า
เคยอยู่เหย้าเฝ้าคลอพนอหวล
ยังพร่ำเพรียกเรียกร้องห้องใจรวน
ยามแย้มสรวลชวนพิศยังติดตา

ดุจฤทัยใคร่ใฝ่ไล้โลมชื่น
คงระรื่นหมื่นซึ้งถึงเสน่หา
กอดประคองแนบแน่นแฟ้นวิญญาณ์
ให้หวนหาครากายไกลนวลนาง

ดุจอักษรทั้งหมดที่จรดร่าย
ยังมิใช่ใกล้เคียงแม้เสี้ยวห่าง
โอ้ใจเอยเผยสิ้นมิอำพราง
ว่ารักนางเกินคำพร่ำบรรยาย

ดุจดาวเดือนที่เกลื่อนกลางเวหน
มากมายจนเกินนับสดับไหว
แต่เพียงหนึ่งที่คงมั่นมิพรั่นไป
คือหัวใจที่มอบให้มิคลายคลอน
				
22 พฤศจิกายน 2545 00:05 น.

อย่ากวนน้ำให้ขุ่น

อัลมิตรา

.....ตะกอนนอนนิ่งแล้ว....................อนุสัย
ปราศสิ่งอิงคนไกว............................ขุ่นข้น
เปรียบจิตพิสิฐสมัย...........................ไกลหม่น  หมองนา
หากแกว่งไกวอาจล้น........................เอ่อด้วยอกุศล ฯ


พิสิฐ....เป็นคำกิริยา...แปลว่า...วิเศษ...ประเสริฐ..				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอัลมิตรา