ฉันไม่เคยรู้เลยว่า ฉันคิดกับเขาอย่างไร ทั้ง ๆ ที่เขาก็ดีกับฉันมาก เขาทำทุกอย่างเพื่อฉัน เขาทุกข์ เขาสุขไปกับฉันทุกครั้ง แต่ฉันไม่เคยหันไปมอง ฉันไม่เคยที่จะใส่ใจ เพราะว่าเขา คือ ..เพื่อนสนิท... เพื่อน.. ใช่ซิ คำนี้มั้ง ทำให้ฉันไม่คิดไม่หวังอะไรมากไปกว่านี้ ฉันไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ว่าฉัน..คิดอะไร จนกระทั่ง.......ฉันต้องสูญเสียเขาไป ไม่ใช่การตายจาก แต่มันทรมานยิ่งกว่านั้น ก็คือ....... เขา.......แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น วันนั้น ฉันจำได้ ...เขาเดินมา แล้วบอกกับฉันว่า เราจะแต่งงานแล้วนะ เธอต้องไปงานเราให้ได้นะ เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางอก ฉันอึ้งไป ที่ทำได้เพียงพยักหน้ารับ ......เขาจะแต่งงานแล้ว