รถไฟเริ่มเคลื่อนขบวนออกจากชานชลาแล้ว
เวลานี้ยังเช้านัก
พระอาทิตย์ยังไม่โผล่หน้ามาเยี่ยมเยือน
ท้องฟ้าสีจางดูหม่น ๆ ก่อนที่จะเริ่มสว่างขึ้น
พร้อมกับแสงเรื่อ ๆ ที่สาดส่องมาจากทางทิศตะวันออก
ภาพต่าง ๆ สองข้างทาง ผ่านเข้ามาในสายตา
แต่ทว่า
เวลานี้ ในจิตใจหาได้รับรู้เกี่ยวกับภาพเหล่านั้นไม่
ภาพเดียวที่อยู่ในใจตอนนี้
คือภาพของคนร่างสูงที่กล่าวคำลา ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
และแววตาที่เย็นชา
เสียงล้อเหล็กบดกับรางเสียงดังนัก แต่เสียงที่ได้ยินเวลานี้
กลับเป็นเสียงทุ้มของคนคุ้นเคย น้ำเสียงนั้นเรียบดุจไร้ความรู้สึก
"โชคดีนะ"
คำกล่าวสั้น ๆ ก่อนที่จะหันหลังแล้วเดินจากไปโดยไม่เหลียวกลั
1338
19
0
หน้าส่วนตัว
