ฉันค่อย ๆ ประคองตัวเองเดินลงมา แวะนั่งพักบ้างตามระยะ เมื่อรู้สึกใกล้จะวูบก็นั่งพัก พอดีหน่อยก็เดิน จนถึงจุดขึ้นรถลงเขา ก็แวะนั่งพักอีก คราวนี้ถึงกับต้องเซไปอาเจียน แทบแย่นะ แต่ในที่สุด ก็พาตัวเองกลับมที่รถตู้ได้ ฉันกดโทรศัพท์เรียกให้คนขับรถเปิดประตูให้ จากนั้น คลับคล้ายคลับคลาว่า "ฉันกองนอนอยู่ตรงนั้นแหล่ะ" มารู้สึกอีกทีตอนฟ้าสว่าง ก็อยู่บนรถตู้เรียบร้อยแล้ว เสื้อผ้าเปรอะขี้ดินเต็มไปหมด
352
0
0
หน้าส่วนตัว
