หลังจากฉันให้เวลากับตัวเอง 15 นาทีในการอาบน้ำแต่งตัว วิญญาณนักวิ่งก็เข้าสิงฉันทันที ฉันรีบวิ่งลงจากบันไดชั้น 3 มันเป็นความโชคดีที่ฉันเลือกพักแค่ชั้น 3 ทุ่นเวลาไปได้เยอะเลยล่ะ
ฉันยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ติดอยู่บนหน้าผากช้า ๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ผู้ชายร่างสูง ที่นั่งรอฉันอยู่ แต่ฉันไม่ได้รับรอยยิ้มนั้นกลับคืนมาหรอกนะ (เฮ้อ!! ดูท่าจะไม่ค่อยดีแล้วแฮะ)
ใช่วันนี้น่ะ เดทครั้งแรกของฉัน ฉันสายไป 2 ชั่วโมงเอง โชคดีที่เขายังนั่งรอฉันอยู่ (รู้สึกปลื้มจัง)
ขอโทษนะ. . .นายรอนานมั้ย เอ๋อ คือ. . .
ช่างเถอะ
เขาแบรคฉันด้วยคำพูดเคืองๆ อะไรกัน เขาโกรธฉันเหรอนี่ เป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับฉันด
หน้าส่วนตัว
3
0
0
