เมฆฟ้า
ผมได้แต่คิดในใจไม่กล้าที่จะบอกหรือปรึกษาใครวันนั้นที่นอนเราแทบไม่มีเลย ที่ที่สามารถนอนได้ก็ต้องสละให้พวกผู้หญิงเขานอนกัน หลายคนต้องยืน บางคนก็ยังพอได้นั่งบ้างพวกเราอดทนจนถึงประมาณตีสองเกือบตีสามฝนก็เริ่มซาลงแต่กระนั้นก็เถอะเราก็ยังนอนกันไม่ได้บางคนก็ออกไปเดินเล่นแก้เมื่อยแต่ก็ยังดีพอฝนหยุดเราก็ยังพอมีที่วางเหล้ากันแล้วถึงจะไม่ได้ นอนแต่มันเป็นเรื่องที่ชินเสียแล้วเวลาอยู่ในมหาลัยเราก็ไม่ค่อยได้นอนกลางคืนกันอยู่แล้ว ตกลงเป็นว่า คืนนั้นเราไม่นอนกันทั้งคืนเลย
พอรุ่งเช้าเราทำตามแผนการที่กำหนดเอาไว้ทุกคนเข้าไปตามฐานที่ได้ตกลงกันการรับน้องเป็นไปแต่โดยดีไม่ได้มีใครเป็นอะไรมากตามที่วิตกกันอย่างที่พี่
1113
0
0
หน้าส่วนตัว
