ครั้งหนึ่ง ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ในช่วงเวลา ของการสัญจร ในมหาวิทยาลัยแห่งชีวิต ห้องเล็ก ๆ บนตึกกิจกรรม ชั้น 3 สถานที่ตั้ง ของชมรมศึกษาปัญหาแหลงเสื่อมโทรมฯ เราจัดงานรำลึก "ลายจำแลง" อีกเพื่อนกวี ที่เลือกสายน้ำเป็นที่พักกายและหัวใจอันอ่อนล้า เดือนแรม ที่สัญจรไปมา และแวะเวียนเสมอ ก็มาร่วมงานด้วย เขาเขียนบทกวีไว้อาลัย และร่วมอ่านบทกวีนั้น
ครั้งหนึ่ง เคยมีคนถามถึงที่มาของนามปากกา ทำไมต้อง เดือนแรม และทำไมต้อง ประกายเรือง กวีหนุ่มผู้นี้ ตอบสั้น ๆ ว่า เดือนแรม คือเดือนเสี้ยว คือคมเคียว และประกายเรือง คือความหวัง ความหวังของคนส่วนใหญ่ของแผ่นดิน
ขอแสดงความเสียใจ ต่อการจากไป ของมิตร
21
0
0
หน้าส่วนตัว
