21 พฤศจิกายน 2548 10:04 น.
ไวยากรณ์
** รัก..คือให้ ความดี ทุกชีวิต
รัก..คือมิตร ไมตรี ที่ผ่องใส
รัก..คือเอื้อ อาทร ด้วยหทัย
รัก..คือไฟ ส่องสว่าง ทางชีวี
เพียง..ได้พบ สบตา ยังว้าวุ่น
เพียง..ละมุน กิริยา พาสุขศรี
เพียง..แอบมอง ต้องใจ อยู่ในที
เพียง..วจี สื่อหวาน ประสานใจ
เธอ..นั้นหรือ คือใคร ฉันไม่แจ้ง
เธอ..คือแสง ตะวัน พลันสดใส
เธอ..ช่วยสร้าง พลังกาย แกร่งภายใน
เธอ..ห่วงใย ให้รักแท้ แก่ประชา
** รัก..น้ำใจ พลีอยู่ เพื่อผู้อื่น
ทุกค่ำคืน ดูแล เฝ้ารักษา
ด้วย..น้ำคำ น้ำมือ คือศรัทธา
พร้อมเมตตา แห่งคุณค่า พยาบาล ..ฯ
** รัก.. คือให้ ดูแล ช่วยรักษา
รัก..คือยา หล่อเลี้ยง ดั่งขับขาน
รัก..คือเอื้อ อาทร ให้อยู่นาน
รัก..คือการ ชี้แนะ ในสิ่งดี
เพียง..ได้พบ สบตา ทุกอาทิตย์
เพียง..แต่จิต คิดไป พาสุขขี
เพียง..ชื่นชม แอบมอง ในท่าที
เพียง..เท่านี้ ที่มี ยังชื่นใจ
เธอ..นั้นหรือ คือผู้ สวยสง่า
เธอ..นำพา ชีวิต ให้สดใส
เธอ..คือผู้ เกื้อกูล และห่วงใย
เธอ..ค้นคว้า วิจัย เพื่อประชา
** รัก..น้ำใจ พลีอยู่ เพื่อผู้อื่น
ทุกค่ำคืน วนเวียน ตรวจรักษา
ด้วย..น้ำคำ น้ำมือ คือศรัทธา
พร้อมเมตตา แห่งคุณค่า แพทย์หญิงไทย ..ฯ
15 พฤศจิกายน 2548 15:46 น.
ไวยากรณ์
เธอไม่ใช่คนที่ฉันต้องการ...ในตอนนี้
นะคนดี อย่ามานั่งข้างข้าง.. จะได้ไหม
ถึงจะเฉยเฉย แม้สัญญา ไม่พูดอะไร
ฉันไม่อยากผิดใจ กับใครที่เฝ้ารอ
หากเธอรู้ตัวเองดีว่าเป็นใคร
โปรดจงไป .. อย่าทำเป็นร้องขอ
ฉันไม่ต้องการให้ใครมาพะเน้าพะนอ
ไม่ต้องรอ เพราะฉันไม่ได้เป็นอะไร
เธอไม่ใช่คนที่ฉันรัก รู้ดีนี่
อย่ามาเซ้าซี้ ตอแยอีกได้ไหม
ยังมีผู้คนอีกมากมาย บนโลกใบใหญ่
อย่ามาสนใจอะไรฉัน อีกนะเธอ
เธอรู้ว่าฉันมีเขาอยู่ข้างข้าง
ยังมาสร้างความร้าวฉาน อยู่เสมอ
ใจจริงฉันก็อยากเป็นเพื่อนเธอ
แต่กลัวเธอละเมอ คิดมากเกินความจริง
ใช่วันนี้ฉันเอง รู้สึกเศร้า
เพราะว่าเขาเห็นเธอ มาสุงสิง
หากอยากช่วยฉันให้หายเศร้าจริงจริง
โปรดจงทิ้งอย่ามาสนอก หรือสนใจ
14 พฤศจิกายน 2548 12:18 น.
ไวยากรณ์
ในวันที่สับสนอ่อนล้า
แค่ขอเวลา ในวันเหงา ๆ
ทบทวนความเป็นจริง ของสองเรา
ที่เคยสุขเคยเศร้า ที่เป็นไป
ไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่นัก
ขอตั้งหลักสักนิดจะได้ไหม
ไม่ใช่จะขอเวลาเพื่อทำใจ
เพราะตอนนี้ไม่มีเหตุอะไร .. มาจากเธอ
คงเป็นเพราะตัวฉันเอง
ที่ยังเกรงยังหวั่น ยังพร่ำเพ้อ
กับบางคน บางสิ่งที่พบเจอ
กับบางฝันเคยละเมอ .. ไม่เป็นจริง
ไม่รู้แน่ชัดคิดอย่างไร
กับความเป็นไป ทุกทุกสิ่ง
ในเมื่อต้องเลือกระหว่างความฝัน ความเป็นจริง
หรือต้องละทิ้งบางสิ่งในจินตนาการ
เธอเองไม่ใช่คนในนิยาย
ฉันไม่ใช่เจ้าชาย ดั่งขับขาน
เรื่องที่ผ่านมา ก้อไม่ใช่เป็นนิทาน
เป็นเพียงวันวาน .. แสนประทับใจ
แต่เหมือนมีบางสิ่งบางอย่าง
ถูกทิ้งถูกขว้าง หล่นเอาไว้
ฉันเองพยายาม ไม่ใส่ใจ
คิดว่าไม่มีอะไร .. มากระเทือน
ครั้นนานวัน ฉันเองกลับมาคิด
มายึดติด กับสิ่งที่ปนเปื้อน
ความระแวง ไม่เชื่อใจ มาเยี่ยมเยือน
เลยดูเหมือนแฉเชือน .. กับเธอไป
จะบอกเธอว่า กระไรดี
กับความคิดที่มี จะได้ไหม
บอกตอนนี้ ว่าฉันไม่เชื่อใจ
ระแวงอะไร อะไร ในน้ำคำ
ว่าที่เธอพูด ตลอดมา
ในวาจา คำสัญญาอันน่าขำ
กับสิ่งที่เธอเคยกระทำ
ทุกสิ่งย้ำ .. ในความคิดของฉันเอง
ฉันควรจะทำอย่างไรดี
บอกได้เพียงตอนนี้ มันโหวงเหวง
หากพูดออกไป ยังหวั่นเกรง
ว่าตัวเธอเอง .. จะไม่เข้าใจ
11 พฤศจิกายน 2548 19:13 น.
ไวยากรณ์
อนุญาตตลอดศก
เลยวิตกเรื่องเหว่ว้า
ยามเธอนั้นไกลตา
เขาลือว่าเธอเปลี่ยนไป
อนุญาตได้แน่นอน
เราเปียกปอนเลยรู้ไหม
ทุกวันฝันร่ำไร
เธอห่างไกลไร้อาทร
อนุญาตอย่างเต็มใจ
รักเปลี่ยนไปจึงถ่ายถอน
เหงาเศร้าเฝ้าเว้าวอน
เธอแน่นอนการลืมเลือน
อนุญาตไร้ข้อแม้
มีก็แต่ความบิดเบือน
ห่างกายใจย้ำเตือน
เธอเอ่ยเอื้อนการร้างลา
อนุญาตด้วยยินดี
คงปรานีฉันซิหนา
ทั้งทีในชีวา
รักให้มาแค่น้ำคำ
---------------------------------------------------
อนุญาตตลอดศก
ใยวิตกเกรงเหว่ว้า
เพียงบอกยามไกลตา
เหมือนอุรามิห่างไกล
อนุญาตได้แน่นอน
ใยใจถอนน้ำตาไหล
ตามฝันซึ่งห่างไกล
ด้วยหัวใจมิลืมเลือน
อนุญาตอย่างเต็มใจ
รักนี้ไซร้ใครเสมือน
ใช่จักคอยบิดเบือน
ยังย้ำเตือนยังเข้าใจ
อนุญาตไร้ข้อแม้
มิมีแต่เหตุผลไหน
เป็นเพราะความเชื่อใจ
ที่มีให้ตลอดมา
อนุญาตด้วยยินดี
ชีวีนี้ดูมีค่า
ตั้งแต่พบขวัญตา
นามนี้หนา .. หญิงไร้เงา
---------------------------------------------------
อนุญาตตลอดศก
ต้องวิตกเรื่องเหว่ว้า
ยามเธอนั้นไกลตา
เป็นเพราะว่ากลัวไกลใจ
อนุญาตได้แน่นอน
เราเปียกปอนน้ำตาไหล
เพราะฝันมั่นหทัย
เธอเปลี่ยนไปใฝ่ลืมเลือน
อนุญาตอย่างเต็มใจ
ก็รู้ไซร้ไม่เสมือน
ครั้งเก่าเฝ้าเยี่ยมเยือน
นานปีเดือนเธอเปลี่ยนไป
อนุญาตไร้ข้อแม้
มีก็แต่การแจ้งไข
มิเคยเลยครั้งใด
ที่จะให้ความรักจริง
อนุญาตด้วยยินดี
ช้ำชีวีในใจหญิง
เมื่อรู้เธอประวิง
หวังแอบอิงมิจริงใจ
---------------------------------------------------
อนุญาตตลอดศก
อย่าวิตกเรื่องเหว่ว้า
แม้ฉันจักไกลตา
แต่อุรายังใกล้เธอ
อนุญาติได้แน่นอน
ใจปอนปอนรักเสมอ
ยามฝันครั้นละเมอ
ยังพบเธอในทุกที
อนุญาตอย่างเต็มใจ
รักครั้งไหนเหมือนรักนี้
ผ่านเดือนหรือพ้นปี
ใจดวงนี้มิเปลี่ยนไป
อนุญาตไร้ข้อแม้
มิมีแต่การแจ้งไข
ขอเพียงเธอเชื่อใจ
ว่าฉันให้ความรักจริง
อนุญาตด้วยยินดี
จากชีวีทุกทุกสิ่ง
เหตุใดละน้องหญิง
คิดประวิงมิเชื่อใจ ...
---------------------------------------------------
อนุญาตตลอดศก
ไม่วิตกในอกแล้ว
เมื่อพี่นั้นมีแวว
รักแน่แน่วในหทัย
อนุญาตได้แน่นอน
รักมิจรจากไปไหน
สดชื่นรื่นเริงใจ
เมื่อพี่ให้ความรักจริง
อนุญาตอย่างเต็มใจ
พี่รู้ไหมดีใจยิ่ง
เมื่อรักได้พักพิง
แถมแอบอิงพร้อมจริงใจ
อนุญาตไร้ข้อแม้
รับรู้แน่ที่แจ้งไข
เชื่อแล้วเนื้อความใน
พี่ห่วงใยใฝ่ดูแล
อนุญาตด้วยยินดี
พี่ปรานีน้องดวงแข
ซึ้งนักรักมิแปร
พบรักแท้แค่สองเรา
---------------------------------------------------
อนุญาตตลอดศก
เหมือนวิหคกลางเวหา
แม้บินไปลับตา
ยังกลับมาตายรัง
อนุญาตได้แน่นอน
ขอบังอรไร้ทุกขัง
ทุกสิ่งอนิจจัง
เกินหยุดยั้ง นะกานดา
อนุญาตอย่างเต็มใจ
จักขอไปแห่งไหนหนา
ขอเพียงเจ้าบอกมา
สุดแผ่นฟ้าจักให้ไป
อนุญาตไร้ข้อแม้
สุดแล้วแต่จักนานไหม
ขอเพียงน้องสุขใจ
นานแค่ไหนไม่บ่นเลย
อนุญาตด้วยยินดี
จากคนที่ดูเหมือนเฉย
อาจดูเหมือนละเลย
แค่มิเอ่ย .. แต่เข้าใจ
---------------------------------------------------
20 ตุลาคม 2548 16:21 น.
ไวยากรณ์
ชมอักษร
เธออาจมองว่าฉันนั้นขี้หึง
ชอบตะบึงตะบอนงอนเข้าใส่
เพียงได้ยินเธอเอ่ยเผยชื่อใคร
ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ใจร้อนรน
อยากบอกเธอรู้ไว้ใช่งี่เง่า
ตัวฉันเปล่าเอาแต่ใจไร้เหตุผล
แต่เพราะหญิงมากหน้ามาเวียนวน
จึงกลัวเธอซุกซนเผลอสนใจ
อาการที่เธอเห็นเป็นความ "หวั่น"
ด้วยตัวฉันไม่น่ารักสักเท่าไหร่
ผสมรวมความ"หวง" และ "ห่วงใย"
แสดงออกมากไปจนไม่งาม
อาจดูเหมือนว่าฉันนั้นเรื่องมาก
เธอวางตัวลำบากหากหวงห้าม
นั่นไม่ดีนี่ไม่ได้คอยไล่ปราม
เหมือนยุ่มย่ามระแวงแคลงใจกัน
หากเธอมองจากมุมที่ฉันอยู่
จะล่วงรู้หาใช่ไม่เชื่อมั่น
เธอมีค่ากว่าคำ "คนสำคัญ"
ต้องบอกไหมว่าเพราะฉันนั้น "รักเธอ"
ไวยากรณ์
ใช่ฉันมองเธอเพียงคนขี้หึง
ทำบึ้งตึ้งบึงงอนตะบอนใส่
หากได้ยินฉันเอ่ยถึงชื่อใคร
โปรดรู้ไว้ไม่มีไร .. เกี่ยวพันเลย
อย่าทำเป็นงี่เง่าไร้เหตุผล
หากหมดความอดทนคงมิเฉย
จะง้อเหรอ ? ฝันไปเถอะ ใช่อย่างเคย
คงเฉยเมยจะงอนช่างปะไร
อาการที่ฉันเห็นใช่ความ "หวั่น"
ไม่เชื่อฉันแล้วกัน ใช่เรื่องใหญ่
อย่ามาอ้าง ห่วงหวงหรือห่วงใย
บอกอะไรเคยเชื่อไหม .. ก้อไม่มี
ขอได้ไหมอย่าทำเป็นเรื่องมาก
มายุ่มย่ามห่วงห้ามทุกทุก ที
ทำเกินงามเกินขีดความพอดี
นับจากนี้ พอทีเราจบกัน
หากจักรักใช่รักที่หน้าตา
กริยาวาจา พาสุขสันต์
แต่ตอนนี้ตกนรก "ขุมโลกันต์"
ต้องบอกไหมว่าเพราะฉันนั้น "เกลียดเธอ"
หน้าส่วนตัว
985
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
