แมงกุ๊ดจี่
"อินังโง่เอ้ย"
เสียงเพื่อนสาวเปล่งเสียงกระแทกกรอกหู....
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่เสียงนั้นยังดังก้องอยู่ในหู
ดังก้องสนั่นหวั่นไหวอยู่ในโสตประสาท...
"ไม่จริง ไม่จริ๊งงงงงงง ฉันไม่ได้โง่"
ตู้มมมมมมมม.....น้ำกระจายเป็นวงตามแรงขว้างก้อนหินก้อนพอเหมาะมือลงไป
กลางสระน้ำที่อยู่ตรงหน้า...
ฉันยอมรับกับตัวเองไม่ได้ว่าโง่จริง ๆ อย่างที่เพื่อน
และคนรอบข้างบอก...
ด้วยนิสัยแล้วไม่ใช่คนที่จะเชื่ออะไรใครง่ายๆ และไว้ตัวเสมอ ๆ
แต่ละวัน...
แทบไม่อยากมองกระจก
เพราะไม่อยากเจอหน้าผู้หญิงหน้าโง่คนหนึ่ง...
เห็นแล้วช่างน่าสมเพชจริง ๆ ที่คิดอะไรแบบนั้น...
1471
2
0
หน้าส่วนตัว
