22 พฤษภาคม 2550 20:56 น.
พิมญดา
มีคำถามมากมายเรื่องความรัก
ทั้งอกหักสุขสมหวังดั่งใจหมาย
ทั้งร้องให้โศกตรมทุกข์คาใจ
อีกมากมายเรื่องราวน่าเศร้าตรม
มีหลายคนลงบทกลอนสอนเรื่องรัก
บ้างอกหักอกเดาะเพราะเหลือหลาย
สะเดาะมาออกเป็นกลอนซะมากมาย
รักหญิงชายล้วนเจ็บลึกไม่คิดลืม
เราก็เป็นหนึ่งในนั้นเจอฝันร้าย
รักสลายเพราะใจชายไม่เข็มแข็ง
รักหนอรักคิดไปเหมือนแสดง
ชอบแอบแฝงใจคนเล่นเป็นของตาย
ต่อนี้ไปอย่าเผลอเลอกับความรัก
ระวังหนักอย่ารักมากยากไถ่ถอน
น้ำคำมนุษย์ก่อนเชื่อคิดไตร่ตรอง
ก่อนจะหมองใจเศร้าเหงาทุกคืน
22 พฤษภาคม 2550 19:49 น.
พิมญดา
นอนกอดหมีร้องให้ด้วยใจรัก
แสนจะหักใจคิดจิตหวั่นไหว
อยากตัดรอนเห็นหมีแล้วยากหักใจ
ยังอาลัยเจ้าของหมีทุกวี่วัน
ใครก็ได้ช่วยเอาไปทิ้งให้หน่อย
พร้อมกับใจที่เลื่อนลอยคอยเฝ้าฝัน
สายไปแล้วยังหลอกตัวเองไปวันวัน
ทำไมฉันหลงแค่หมีนี้ตัวเดียว
หลอกตัวเองว่าชิวชิวไม่หิวรัก
ชอบทึกทักเอาเองไม่เซงนี่
แต่ลึกลึกในใจเจ็บสิ้นดี
รู้เอาไว้นะหมีคนๆนี้เจ็บจนเกินทน
หมีแพนด้า หมีโคล่าหน้าตาน่ารัก
ตอนนี้ฉันก้อชักเป็นดั่งหมี
นอนไม่หลับมาหลายราตรี
ดูดวงตาฉันสิเพื่อนหมีดีดีนี่เอง..
เข้าใจหาของฝากนะคนดี
เอาหมีโคล่ามาฝากให้
นั่งมองนอนมองชักแปลกใจ
อ้าวแล้งไง..ดวงตาหมีนี่เหมือนเรา..อิอิ..
20 พฤษภาคม 2550 22:50 น.
พิมญดา
ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์
พระพุทธองค์ตรัสไว้
ทุกคนรู้และเข้าใจ
กิเลสพาไปพ่ายแพ้มัน
บางคนรักมากก็ทุกข์มาก
ยามจากแทบสิ้นใจด่าวดิ้น
ยามนอนไม่นอนยามกินไม่กิน
สติแตกหมดสิ้นความเป็นคน
บางคนรักน้อยก็ทุกข์น้อย
ค่อยค่อยก้าวไปไม่หุนหัน
เจ็บมาผ่อนได้พอประทัง
ไม่ปลูกฝังจนจิตแตกแยกจากกาย
รัก..ไม่มีคำตอบที่ตายตัว
หากยังต้องเกลีอกกลั้วกับมันอยู่
รักแล้วทุกข์ของมนุษย์นั้นคู่กัน
ขอไปให้ถึงฝั่งฝันรักกันทุกคน............
*-*.ขอให้รักอย่างมีสติ..รักตัวเองให้มาก...........จะได้ทุกข์น้อยที่สุดหากหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรัก..........ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม...ทุกข์ก้อคือซาตานดีดีนี่เอง........*-*
20 พฤษภาคม 2550 21:44 น.
พิมญดา
น้ำตาหลั่งรินแทบสิ้นใจ
ฝนหลั่งเทซัดสาดไม่ขาดสาย
เดินก้มหน้าร้องให้เดียวดาย
น้ำฝนกระทบกายไม่สะเทือน
วันนี้ขอหลั่งรินน้ำตาท้าฝน
ใครจะทนเศร้ากว่าท้าร้องให้
ข้ายืนร้องก้องฟ้าอย่างท้าทาย
ข้าจะร้องให้ขาดใจเพื่อใครบางคน
น้ำฝนผสมน้ำจากตาพาเศร้าจิต
ยืนตากฝนสั่นระริกคิดไม่ไหว
มีฝนหลั่งมาร้องให้เป็นเพื่อนใจ
แข่งกันไหมฝนจ๋าข้ายอมทน
19 พฤษภาคม 2550 21:10 น.
พิมญดา
ขอหลีกไกลเหมือนตายจาก
ไม่เหลือซากความหวังดั่งใจฝัน
ลบรอยเก่าทิ้งอดีตให้สิ้นพลัน
ถ้ายังหวังคงเจ็บอยู่ไม่รู้คราย
หากยังรอลมพัดหวนชวนน่าขัน
เจ็บทุกวันยังฝันเฟื่องเรื่องบัดสี
ไม่มองตัวของตัวโง่สิ้นดี
คุณค่ามีแหลกย่อยยับพับคาใจ
จะกรวดน้ำคว่ำขันคนเคยรัก
คนที่ทำฉันอกหักยากรักษา
ต่อนี้ไปขออโหสิกรรมทำฉันมา
ขอชาติหน้าหนีไกลคนใจมาร
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
856
