29 มกราคม 2554 22:15 น.

ขอแสดงความเสียใจกับคุณกิ่งโศก




     ขอไว้อาลัยให้คุณแม่เข็มทอง เย็นขัน

คุณแม่ของคุณ " กิ่งโศก "

ท่านได้จากไปอย่างกระทันหัน ในวันที่ 28 มกราคม 2554 

ขอดวงวิญญาณและผลบุญที่คุณแม่สั่งสมมา ไม่ว่าจากอดีตชาติ

หรือภพปัจจุบัน จงนำทางให้คุณแม่เข็มทอง เย็นขัน ไปสู่สุขคติ

และได้สถิตย์ในภพพิมานทอง



ขอแสดงความเสียใจกับคุณกิ่งโศก

ที่ต้องสูญเสียคุณแม่ไปอย่างกระทันหัน

 ขอให้คุณแข้มแข็ง และผ่านพ้นทุกอย่างไปได้ด้วยดี

หลั่งน้ำตาเพื่อแม่ ไม่ใช่ผู้แพ้ คุณหลั่งมันออกมาเถอะค่ะ

ฉันจะอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจคุณเสมอ
--------------------------------------------

คงไม่มีกวีที่เลอเลิศ
ที่ก่อเกิดจากจิตผิดวิสัย
เมื่อคนรักแม่จากพรากอกไป
ด้วยอาลัยตาทาบอาบน้ำตา

---------------------------------------

5407

love

comment

25 มกราคม 2554 15:30 น.

เบื่อรถเมล์

แก้วประภัสสร

มองเห็นตัวแล้วปลงน่าสงสาร
เร่งทำงานหวังว่าจะเห็นผล
เก็บเงินตราเอาไว้ใช้ยามจน
จึงอดทนขยันคล้ายฟันเพือง

ขับล้อเลื่อนเคลื่อนไปไม่รู้หยุด
แม้ช้างฉุดไม่อยู่สู้ทุกเรื่อง
มีชีวิตดิ้นรนเช่นคนเมือง
ของสิ้นเปลืองอดใจงดใช้มัน

หกโมงเช้ารีบตื่นขึ้นอาบน้ำ
เร่งรีบทำเร็วรี่ขมีขมัน
ออกจากบ้านกระโจนโหนรถพลัน
คนขับนั้นกระชากแถมลากเกียร์

คนขับรถแซงขวาแล้วมาซ้าย
ผู้โดยสารมากมายคล้ายหัวเสีย
ส่วนกระเป๋านั่งมองคือน้องเมีย
เอามาเชียร์พี่เขยโธ่เอ๋ยกรรม

พอมาถึงไฟแดงแกล้งตาบอด
ขับผ่านลอดหวุดหวิดคิดแล้วขำ
นั่งนโมสามจบไม่ครบคำ
ชุดกากีวิ่งนำตามทันที

จ่ามาจับทำไมไม่รู้เรื่อง
เห็นไฟเหลืองหลัดหลัดไม่ชัดนี่
รถคันหน้าขับปลอดรอดทุกที
ใบขับขี่ของผมอย่าชมนาน

ตำรวจเขียนใบสั่งไม่ฟังถ้อย
ยืนยันข้อยตามหน้าที่มิสงสาร
ค่อยมาเสียค่าปรับไม่จับนาน
เงินของท่านเข้ารัฐเห็นชัดกัน

เมื่อทำผิดต้องยอมพร้อมรับผิด
เราใช้สิทธิ์เข้มงวดคอยกวดขัน
หากทุกคนทำตามแต่ใจกัน
ไร้ขอบกั้นกฏหมายเสียหายมา

ผู้โดยสารนั่งมองต้องลงไหม
ตั๋วที่ได้จ่ายฟรีหรือพี่ขา
ต้องต่อรถหลายระรอกโปรดบอกมา
แล้วส่ายหน้าระเอือ...เบื่อรถเมล์

แก้วประภัสสร
26/01/2554

2379

love

comment

22 มกราคม 2554 12:21 น.

เหตุผลเพราะรัก

แก้วประภัสสร

เป็นเหตผลตัวช่วยด้วยเพราะรัก
จึงแน่นหนักมั่งคงไม่สงสัย
มองทุกหนทุกแห่งสร้างแรงใจ
เพื่อหวังให้ดอกรักจักเบ่งบาน

แม้บางครั้งเก็บงำคำอยากเอ่ย
ได้แต่เปรยตามองเหมือนฟ้องศาล
รอแสงหล้าจากฟ้ามาประทาน
รอลมหนาวพัดผ่านให้ซ่านใจ

แม้ลมจะพัดผ่านเพียงชั่ววูบ
พอสัมผัสไล้ลูบกายหวั่นไหว
ขอเพียงหนึ่งยืนข้างมิห่างไกล
ลมหยุดไหวแต่ใจฉันกลับสั่นคลอน

คอยอยู่เคียงรับรุกและปลุกปลอบ
ธรรมคลุมคลอบร้อนคลายหายโหยอ่อน
เหลือแต่เย็นเส้นสายในอาทร
กับอาวรณ์ห่วงหาศรัทธาวาง

เกิดเป็นผลดลใจในปรารถนา
ยามเหนื่อยล้าผ่อนคลายพอหายบ้าง
เอารู้สึกผนึกแน่นแทนอ้างว้าง
เป็นบทวางเสมือนข้อเตือนใจ

เป็นเหตผลด้วยรักอักษรศรี
จึ่งพร่ำเพ้อกลั่นกวีที่สดใส
ขอเพียงหนึ่งแอบดูอยู่มิไกล
กับหัวใจดวงน้อยคอยเวลา

แก้วประภัสสร

22/01/2554

ฉันรักในบทกวีทุกๆบทที่เขียนขึ้นมา

แม้ว่า จะไม่ได้เขียนดีอะไร เท่าไหร่นัก

แต่เขื่อเถอะว่า บางครั้งฉันหลับตา ยังฝันเป็นกลอน อิ

ขอบคุณภาพสวยๆจากเน๊ตค่ะ

1984

love

comment

19 มกราคม 2554 11:22 น.

บทกวีที่ไร้กรอบ

แก้วประภัสสร




ฝึกเขียนงานมากมาย..
รู้ความหมายจึ่งร่ายกลอน
ทุกบทและทุกตอน
เหมือนยังอ่อนดุจเยาว์วัย

ถ้อยคำเกริ่น..
บางครั้งเพลินเหมือนเที่ยวไพร
บางครั้งทำหวั่นไหว
เพราะหัวใจไม่เย็นชา

บทกวีแห่งชีวิต..
บ้างอุทิศวันเวลา
โถมหลั่งดั่งน้ำตา
พรั่งพรูซ่อนในกลอนกานท์

แต่งเติมโลก..
บ้างดอกโศกกำลังบาน
เจือถ้อยร้อยโวหาร
เกินสลดปลดอารมณ์

สีสันสวย..
รินระรวยลดรสขม
ตามแต่ความนิยม
พอหายหนาวกับคราวล้า

เถอะมวลมิตร..
จงใช้จิตเปลื้องปัญหา
จากสมองแลสองตา
นั่นคือผู้หยั่งรู้ตน

แก้วประภัสสร

ภาพจากเน๊ตค่ะ