25 มกราคม 2556 13:21 น.

อโรคยา ปรมา ลาภา..

แก้วประภัสสร

ธรรมดาผู้ชายทั้งหลายแหล่
ทั้งหนุ่มแก่โสดโฉดมักโปรดหญิง
วัยแรกรุ่นขบเผาะดังเป๊าะจริง
ไม่สุงสิงคนชราว่าแสนเชย

ทั้งขี้เหล้าเมายาเห็นมาหมด
ใช่พูดปดจริงนะเจ้าข้าเอ๋ย
ถึงคบหาดูใจไม่นานเลย
ต้องลงเอยวัยสาวคราวลูกตน

แม้จะกินลำบากยากแสนเข็ญ
ทุกเช้าเย็นเฝ้ามองจ้องหลายหน
เหมือนมะม่วงขบเผาะเสาะท้องตน
ก็ยังทนรสเปรี้ยวเคี้ยวเข็ดฟัน

ชายทั้งหลายพินิจพิจารณาเถิด
หญิงที่เกิดรุ่นราวคราวเดียวฉัน
เหมือนมะม่วงสุกหอมพร้อมทานกัน
เสาะท้องนั้นไม่มีนี่เรื่องจริง

ส่วนอาหารนั้นสบายอย่าได้ห่วง
เราพร้อมควงกะทะนะเชื่อหญิง
อันรสชาดยอดเยี่ยมกระเทียงจริง
ใส่ทุกสิ่งเป็นยามาชูใจ

อโรคยา ปรมา ลาภา..
เปลี่ยนใจมาคบฉันนั้นดีไหม
หมดปัญหาความต่างระหว่างวัย
ถ้าถูกใจกดไลท์สักหมื่นที ....^_^

3378

love

comment

9 มกราคม 2556 12:20 น.

พิการ

แก้วประภัสสร

คนพิการ..
ล้มลุกคลุกคลานอยู่ตรงหน้า
แม้มองดูภาพไม่โสภา
แต่เขามีค่าคือความเป็นคน

ไม่มีใครอยากเป็นเช่นนี้
แขนขาไม่มีดวงตามืดมน
จะกินก็ยากลำบากลำบน
เขายังสู้ทนไม่เคยถอดใจ

ถึงแม้ว่าตาจะมองไม่เห็น
รอยยิ้มเย็นเย็นยังดูสดใส
ไม่เคยมุ่งร้ายทำลายใคร
ทั้งนอกและในยังงดงาม

พวกเรามีครบทั้งแขนขา
จึงควรหาญกล้าอย่าครั่นคร้าม
จงลุกขึ้นมาอย่าล้มตาม
ยืนสง่างามเดินต่อไป

อย่าหลงทิศหลงทางอย่างตาบอด
พบทุกข์ก็จอดจนหวั่นไหว
โลกนี้ยังมีส่วนศิวิไลซ์
เบิกบาน...ยิ้มไว้เถิดเพื่อนเอย

ด้วยรักและรัก จากใจ // แก้วประภัสสร // ว่าด้วยกลอนเปล่าึค่ะ
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

2545

love

comment

7 มกราคม 2556 11:52 น.

สัพเพ สัตตา..

แก้วประภัสสร



เบาบาง..
แม้สิ่งข้างข้างจะขัดตา
ก็แสร้งเฉยไม่นำพา
ย่อมเย็นนัยตาสบายใจ

ไม่้หนัก...
เพราะถือว่ารักคือยิ่งใหญ่
เมตตาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ไป
ผู้กรุณาย่อมได้ไม่เว้นวัน

เมื่อให้.....
ใจก็ได้แต่สุขและสุขสันต์
ต้นอิจฉาโค่นไปอย่าใกล้มัน
ปลูกต้นแคร์เติมฝันกำลังใจ

สำหรับมิตร..
จงคิดเสมือนญาติมิขาดสาย
จะชั่วจะดีมีเป็นไป
ขอจงอย่าได้ทำลายกัน

สัพเพ สัตตา....
ควรแผ่เมตตาให้โลกสุขสันต์
แด่มวลมิ่งมิตรใกล้ชิดกัน
ทั้งเธอและฉันสบายใจ

1887

love

comment

4 มกราคม 2556 11:54 น.