17 มกราคม 2556 22:17 น.
แก้วประภัสสร
" ตุ๊บ.....เสียงผลไม้ป่าหล่นไปถูกหลังเสือขณะที่กำลังนอน-
ตากแดดอ่อนๆในยามเช้า หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยจากการออกหาอาหาร
ในเมื่อคืน แต่พลาดเพราะไม่มีเหยื่อให้จับกิน
เสือชะโงกหน้าดูผลไม้ที่หล่นถูกตัวอง และแหงนหน้ามองขึ้นไปยัง
ต้นไม้
" อีกนะ....เจ้าลิง....นอนนอนหลับอยู่ดีๆ เจ้าโยนผลไม้ลงมาใส่ข้าทำไมกัน"
เสือมองลิง แต่ไมได้แสดงอาการไม่พอใจแต่อย่างใด
"เจี๊ยกๆๆๆ.." ลิงกระโดดไปมาอยู่บนต้นไม้
"ตื่นๆๆๆพี่เสือ ..พี่จะนอนอยู่ทำไม ตะวันสายโด่งแล้ว ลุกขึ้นเถอะ
ไปหาอะไรทำสนุกๆกันดีกว่าน่า....ตื่นๆๆๆ" ลิงร้องเรียกเสือพร้อมกับ
เิอาผลไม้โยนใส่เสือหลายครั้ง
เมื่อเสือถูกรบกวน ก็นอนต่อไม่ได้ ยกหัวขึ้นแล้วมองไปที่ลิง
" เจ้าอย่ากวนเลย ข้าเพลีย..เมื่อคืนไม่ได้กินอาหาร ขอข้านอนต่ออีกสักหน่อยเถอะนะแล้วจะไปเล่นกับเจ้า" เสือบอกเหตุผลไป
สัตว์ทั้งสองตัว แตกต่างจากสัตว์อื่น เนื่องจากตอนเด็กๆ
แม่เสือถูกนายพรานยิงตาย
ด้วยธรรมชาติของความเป็นแม่ แม่ลิงเห็นลูกเสือหิวนมก็เลยให้นมตัวเองกิน
พร้อมกับลูกตัวเอง และเลี้ยงมาคู่กัน จนแม่ลิงถูกยิงตาย
มันทั้งสองจึงดูแลกันจนโต เสมือนพี่น้อง
" ตุ๊บ...ตุ๊บ...ตุ๊บ " เสียงผลไม้หล่นไม่ขาดช่วง
จนเสือนอนต่อไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องเพยิบร่างอันใหญ่โตลุกขึ้นอย่างช้าๆ
ลิง....กระโดดอย่างดีใจ มันกระโดดลงมาเกาะหลังเสือแล้วบอกว่า
" เมื่อคืนพี่ไม่ได้กินอาหาร คงจะหิวมากสินะ...อะ..เอาผลไม้นี่ไปกิน
ข้ากินมาตั้งแต่เล็ก รสชาดมันแสนวิเศษ พี่ลองหน่อยมั้ย"
ลิงยื่นผลไม้เสือ
" เจ้าตามสบาเถอะ ขอบใจเจ้ามาก มันผิดวิสัยของข้า ข้าเคยกินแต่เนื้อ
ไม่เคยกินผลไม้ " เสือบอกปฏิเสธไป
" เฮ้......เฮ้.. พี่ เสือ มันผิดวิสัยอย่างไร ดูข้าสิ.. ข้ากินผลไม้มาตั้งแต่เด็ก
ไม่เคยออกล่าให้เหนื่อยเหมือนพี่ ข้ายังอยู่ได้เลย ข้าว่านะ..พี่นะหลงในรสชาติของเนื้อเสียแล้ว
ข้าขอถามพี่หน่อยเถอะว่า ..ทุกวันนี้โลกมันเปลี่ยนแปลงไปมากมาย ไม่เหมือนตอนเราตัวเล็กๆ
เมื่อก่อนเรามีเพื่อนในป่ามากมาย พี่หมูป่า พี่กระต่าย พี่นก พี่ชะนี พี่หมี เยอะแยะ
แต่ตอนนี้ พี่ก็เห็นว่า พวกเขาค่อยๆถูกฆ่าตายจนเกือบจะไม่มีแล้ว ....ในป่าก็เริ่มไม่มีต้นไม้
ฉันนะไม่กลัวลำบากหรอ ฉันเอาตัวรอดได้ ผลไม้ยังพอหาได้ แต่พี่นะสิ ถ้าคืนนี้พี่ออกหาเหยื่อ
แล้วไม่ได้ละ มะรืน มะเรื่องละ ...พี่จะทำยังไง ? ลิงถามเสือ
เสือกระดิกหูฟังแล้วตอบว่า
ฮ่าๆๆๆ ข้าก็ค่อยๆผอมและก็ตายไปนะสิ...ฮ่าๆๆ เจ้าไม่น่าถามเลย เสียคำรามเบาๆ
ฮ่าๆๆๆ ช่างน่าขันยิ่งนัก ลิงกระโดดไปมา ยกมือมาตบกันไปมา
ลิงกระโดดลงจากหลังเสือ แล้วปีนขึ้นไปยังต้นไม้
เจ้าขันอะไรกัน เสือถามพร้อมกับสะบัดหางไล่แมลงที่บินมาไต่ตอมตัว
ข้าก็ขันพี่นะสิ...ข้าเคยได้ยินพวกมนุษย์พูดว่า ..อยู่อย่างเสือ แม้ตายก็ไม่เสียดายชีวี
ฮ่าๆๆ เป็นเช่นนี้เอง ลิงร้องเจี๊ยกๆ อย่างสนุก สนาน
ส่วนเสือเงยหน้าขึ้นมองเสือ แล้วก็หัวเราะก้องไพร
ลิงลงมากต้นไม้ขึ้นหลังเสืออีกครั้ง
ข้าถามจริงนะพี่ ถ้าคืนนี้ มะรืน มะเรื่อง พี่ไม่ได้กินอาหาร ข้ากลัวว่า พี่จะอยู่อย่างเสือเสียไม่ได้
แล้วต้องตายจากข้าไปจริงๆ ลิงนั่งนิ่งเหมือนเศร้าในสิ่งที่ตนเองคิดไป
แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอย่างไรละ เสือถามลิงไป
ลิงยื่นผลไม้ใส่ปากเสือ แต่เสือส่ายหน้า เจ้ากินเถิด ข้าไม่กินหรอก
ลิงก็ยื่นใส่ปากอีก
เจ้ากินเถอะ เจ้าก็รู้ว่า ข้าเคยกินผลไม้เสียที่ไหนละ เสือก็ยังยินยันที่จะไม่กิน
ลิง...ไม่ละความพยายาม มันเอาขาหลังทั้งสองข้าง เขย่าเอวเสือ
จนเสือรู้สึกรำคาน อ้าปากจะส่งเสียงคำรามดุลิง
ลิงได้โอกาส ขณะที่เสืออ้าปากโยนผลไม้เข้าไปปากเสือทันที
ส่วนเสือไม่ทันตั้งตัว ขณะที่หุบปากลง ฟันอันแหลมคมก็กัดผลไม้นั้นพอดี
ผลไม้หวาน...หอม...ทำให้เสือนิ่งสักครู่ แล้วค่อยเคี้ยวผลไม้จนหมด มันกระดิกหางอย่างช้าๆ
พี่เสือ....เป็นอย่างไร ผลไม้อร่อยไหม ? ลิงชะโงกหน้าถาม
อืม...รสชาดแปลกดี แต่ก็สู้เนื้อที่ข้ากินทุกวันไม่ได้ ว่าแตผลไม้ที่เจ้าให้ข้ากินนะ
มันชื่ออะไรละ เสือถามลิง
ลิงตอบไปว่า ลูกไม่มีชื่อ แล้วมันร้องเจี๊ยกๆ อย่างชอบใจ
อะไรของเจ้า ลิงน้อย ทำไมถึงเรียกลูกไม่มีชื่อละ เสือส่ายหัวไปมา
ลิงกระโดดลงจากหลังเสือ แล้วปีนขึ้นไปบนต้นไม้ มันไปหยิบผลไม้มาหนึ่งลูก
แล้วบอกว่า นี่ก็ไม่มีชื่อ ฮ่าๆๆ เจี๊ยกกๆ
เสือส่ายหัวไปมาแล้วถามว่า
เมื่อไม่มีชื่อ แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่า ลูกไหนเจ้ากินได้ ลูกไหนเจ้ากินไม่ได้ เสือถามด้วยความสงสัย
ข้าก็ไม่ได้รู้ทั้งหมดหรอกพี่เสือ ..ข้าสังเกตเอาว่า ผลไม้ลูกไหนที่พ่อนก แม่นกจิกกิน แล้วคาบไปฝาก
ลูกๆของมันนะ ข้าก็ต้องกินได้ ฮ่าๆๆๆ มันส่งเสียงร้องเจี๊ยกๆอีกครั้ง
พี่เสือ...อยากจะลองกินผลไม้อีกมั้ยละ ลิงถาม
ไม่ละ....ข้าขอบใจเจ้ามาก ลิงน้อยที่สอนให้ข้ารู้จักหาอาหาร อืม...หรือข้าอาจจะเลิกเป็นผู้ล่า
หันมากินผลไม้ กินผักเหมือนเจ้าก็ได้นะ ลิงน้อยน้องพี่ เสือยิงฟันอันน่ากลัว แล้วคำรมเบาๆอย่างชอบใจ
ต้องแบบนี้สิพี่เสือของข้า อย่าอยู่อย่างเสือเลย มันไม่สนุกหรอก มาลองใช้ชีวิตเหมือนลิงอย่างข้าดีกว่า
สนุกกว่ากันเยอะเลย ฮ่าๆๆ
วันที่ 20 มกราคม ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าได้ไปเยี่ยมผู้ใหญ่ที่นับถือ ผ่าตัดมะเร็งเต้านม ผ่ามาหลายครั้งแล้ว ให้คีโมมานับครั้งไม่ถ้วน เธออยู่ด้วยกำลังใจล้วนๆ ล่าสุด หมอต้องส่งตัวจากโรงพยาบาลตากสินไปผ่าตัดที่ศิริราช ประมาณว่า ไม่สามารถรักษาได้ เนื่องจากเครื่องไม้ เครื่องมือไม่พร้อม เมื่อเธอไปถึง คุณหมอเตรียมผ่าตัดด่วน แต่ผ่าด้านหน้าไม่สามารถทำได้ จึงต้องผ่าตัดผ่านด้านหลัง อ้อมด้านหัวใจเข้าไป ฟังที่เล่าแล้ว ข้าพเจ้านึกภาพไม่ออกเลยว่า เธอจะเจ็บแค่ไหน
วันที่ไปเยี่ยม เธอกำลังนั่งส่องกระจก หวีผม ปะแป้ง และนั่งพิงหมอน ร่างกายถูกพันด้วยผ้าพยุงตัว แขนขาปกติ ซึ่งก่อนหน้าจะผ่าตัด ได้ทราบว่า ขาทั้งสองข้างบวมจนจะปริออกมา เธอ เหมือนคนปกติ หน้าตาไม่เหมือนคนที่เพิ่งได้รับการผ่าตัดมาไม่กี่วัน ข้าพเจ้ายกนิ้วให้เธอ บอกกับเธอว่า "เจ้สุดยอดมาก เก่งที่สุด" เธอยังเล่าต่อว่า คนอื่นที่ผ่าตัดมาเสียเลือดสองสามขวด แต่เธอเอาเลือดเสียจากตัวออกไปห้าขวด แล้วเธอก็หัวเราะ กำัลังใจค่ะ...เธอมีกำลังใจจากญาติ จากคนที่เธอรัก และกำลังที่สร้างด้วยตัวเธอเอง ก่อนหน้านี้ จากคำบอกเล่าี่ของพี่ บอกว่าเธอยังไม่รู้จักปลง หลังจากพี่่ให้ทำสมาธิ ปฏิบัติธรรม ก่อนหน้านั้น เธอมักจะบ่น หลังจากที่ปฏิบัติธรรม เธอบอกว่า "อะไรจะเกิดก็เกิด ตายก็ตาย สิ้นเวร สิ้นกรรม" เมือมองเธอ ข้าพเ้จ้ากลับคิดถึง อัลมิตรา หญิงแกร่งของฉัน เธอและเธอ ไม่ได้ต่างกันเลย ทั้งสองผ่านมาได้ด้วยใจล้วนๆ หลังจากนั้น ได้เดินทางไปไหว้พระที่วัดอัมรินทร์ หลวงพ่อโบสถ์น้อย ต่อด้วยวัดระฆัง ไหว้พระ ให้อาหารปลา เดินทางต่อไปยังตลาดน้ำคลองลัดมะยม ถึงเที่ยง หิวค่ะ ไม่พูดพล่ามทำเพลง คุณกิ่งนำหน้าได้ร้านปลาช่อนเผา เป็ดย่าง ส้มตำ ปอเปิ๊ยะสด กุยช่าย น้ำผลไม้ หลายยอย่างค่ะ สรุปหมด อร่อย ปลาสดๆ เนื้อหวาน บอกได้ว่า ไปแล้วไม่ผิดหวัง แต่ต้องทำใจนะคะ เพราะคนเยอะมากๆ ต้องจ้องมองโต๊ะ ใครลุกต้องรีบเดินไปนั่งเลย ไม่งั้นจะเสียโต๊ะไป จ้อง.. จ้อง..หนูน้อยยืนจ้องโต๊ะเราไม่กระพริบตา จริงๆแล้ว อยากจะนั่งต่อสักพัก แต่เห็นใจน้องหนู ที่แม่สั่งให้มายินเฝ้ารอโต๊ะเรา อิอิ เอ้า.....อิ่่มก็ได้ หลังจากทานเสร็จแล้ว เศษอาหารนำไปทิ้งที่ถังขยะ เห็นมั้ยคะ คนมาที่นี่น่ารักและมีวินัยกันทุกคน ว่างๆก็อย่าลืมแวะไปเที่ยว ไปชิม ไปหาซื้ออาหารสดๆกันนะคะ รับรองไม่ผิดหวังค่ะ สุดท้าย...แบ่งบุญมาฝากทุกท่านด้วยค่ะ ขอผลบุญที่ข้าพเจ้าเพียร พยายาม ตั้งใจทำ ส่งผลให้ข้าพเจ้า ครอบครัว และทุกท่านได้รับผลบุญนั้น พร้อมมีความสุขกันทุกคนค่ะ ขอบคุณมากค่ะ แก้วประภัสสร // 23/01/2556 เช้าแวะไปเยี่ยมญาติที่โรงพยาบาลศิริราชก่อน
หลังจากนั้นไปไหว้พระที่วัดอัมรินทร์ หลวงพ่อโบสถ์น้อย ซึ่งได้รับการบอกพี่ว่า ศักดิ์สิทธิ์มาก
จากนั้นเดินทางต่อไปยังวัดระฆัง อยู่ไม่ไกลมากนัก
หลังจากนั้นเดินทางไปตลาดน้ำคลองลัดมะยม โดยเราเข้าเส้นทางลัดจรัลสนิทวงษ์ซอย 35 และไปตามถนนราชพฤกษ์ค่ะ
ปลาช่อนตัวใหญ่มากค่ะ สด อร่อย สมกับราคา
ปอเปี๊ยะสด โอเคเลยค่ะ ไม่หวานมาก ไม่เปรี้ยวมาก
เป็ดไม่มีกลิ่นคาวเลยสักนิด ใช้ได้ๆ
มีกุยช่าย ด้วยค่ะ
ที่ขาดไม่ได้ ส้มตำ
จบทริปแล้วค่ะสำหรับวันหยุดที่่่ผ่านมา
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
2856
