กระต่ายใต้เงาจันทร์
หยาดน้ำตากี่หยดจะเหือดแห้ง
หัวใจเคยกล้าแกร่งกลับสูญหาย
รอยยิ้มตายหายจากพรากจากกาย
ความเดียวดายไม่พลัดพรากจากอกเรา
เพราะสัมผัสความแพ้ยับนับนานเนิ่น
ความยับเยินยุ่งยากจากมือเขา
เหมือนความทุกข์เป็นเพื่อนตายคล้ายดั่งเงา
ด้วยโง่เขลาหรือเราเบาปัญญา
ความยุติธรรมในโลกมีจริงหรือ
คงจะพังด้วยมือมนุษย์ที่ฉุดฉร่า
แม้เลือดสาดกระเซ็นไม่เห็นแม้น้ำตา
ถึงเข่นฆ่าเย้ยกฎหมายคล้ายไม่กลัว
จะต้องมีผู้เคราะห์ร้ายอีกกี่ครั้ง
เลือดคงหลั่งปฐพีท่วมพื้นทั่ว
เหลิงอำนาจมโนธรรมหายตายจากตัว
เพราะเมามัวกิเลสเกิดเพศภัย
เจ้าเป็นเพียงมนุษย์น้อยที่ด้อยค่า
จะขัดขวางอำนาจเงินตราได้กี่สมัย
ผืนแดนด