พี่ดอกแก้ว
คำวอนสะท้อนฟ้าคราฝนแล้ง
หรือเหือดแห้งน้ำใจไม่เห็นหน้า
ฝนเคยฉ่ำพรำพื้นพสุธา
ชุบชีวาพันธุ์ไม้ให้ร่มเงา
สายลมร้อนย้อนใจให้เจ็บร้าว
ทุ่งนาข้าวรอฝนจนดินเฉา
ยืนแหงนหน้าถามฟ้าเพียงแผ่วเบา
เมื่อไหร่เงาเมฆฝนจะวนมา
สายน้ำเหือดเดือดพล่านทุกบ้านแล้ว
เสียงแผ่วแผ่วถามฝนให้หล่นหล้า
มองภาพฉายหมายองค์กษัตรา
และบนบานเทวาขจัดภัย
ทั้งร้อนแล้งแห้งน้ำตามลำห้วย
ใกล้มอดม้วยพันธุ์สัตว์ในน้ำใส
ไร้น้ำหล่อข้าวกล้าให้เติบวัย
คงสิ้นไร้ข้าวสารไม่นานวัน
วอนเทวาอย่าเมินคนเดินดิน
ทุกชีวินรอหวังยังตรงนั้น
ช่วยเสกเป่าเงาร้อนให้ผ่อนพลัน
สั่งให้ฟ้าจาบัลย์หลังฝนปราย
เสียงครืนครั่น
1681
10
0
หน้าส่วนตัว
