ฤทธิ์ ศรีดวง
ในห้องมืดมิดมัวเขม่า
ข้าพเจ้าซีดเผือดไร้เลือดฝาด
จ้องดูกระถางธูปกับรูปวาด
เงาประหลาดเคลื่อนไหวอยู่ไปมา
รูปนั้นจ้องตาข้าพเจ้า
หน้าเสาตกน้ำมันคร่ำคร่า
แสงจันทร์ทะลุรูหลังคา
ฉายทาบดวงหน้าถมึงตึง
หัวใจของข้าอยู่ตาตุ่ม
แล้วปุ่มประสาทก็ขาดผึง
ลมพัดหน้าต่างปิดดัง..ปึง
ข้าตกตะลึงยืนตาค้าง!..
กลิ่นน้ำอบไทยปนไอธูป
ลอยวูบมาจากซากกระถาง
รูปหลุดตะขอที่งอง้าง
ร่วงผ่างแตกยับอยู่กับเท้า
กระจกภาพแตก..แต่ทว่า
ภาพยังจ้องตาข้าพเจ้า
ขนหัวลุกชันตัวสั่นเทา
คลานเข่าช้าช้าหลับตาปี๋
เข้าห้องข้างข้างแล้วขังล็อค
นั่งช็อคชันเข่าบนเก้าอี้
หวีดเสียงกรีดร้องในราตรี
ฮูกตีปีกพรั่บขยับบิน
ข้า
1390
9
0
หน้าส่วนตัว
