ไปแซว "ใจปลายทาง" มาในกลอน "อยากแต่งกลอนหวานฯ" เลยนำมาลงไว้ เป็นกลอนต่างหากครับ อย่ามาอ้อนเสียให้ยากไม่อยาก said ก็เพราะเหตุเชื่อสาวอ้อนต้องนอนช้ำ ไม่เคยชอบเลยสักยาม น้ำระกำ ก็ต้องนำมากินแก้แผลที่ใจ กินของชอบ ทับทิมกรอบอยู่กับบ้าน เกินจะทานมีแต่ แห้ว ลอยแก้วใส่ ท้อดอง ของไม่ชอบแต่ไหนแต่ไร แต่ต้องได้กินลูกท้อเพราะรอนาง You-monk-help! คุณพระช่วย ! บ๊วยไม่เอา ก็เพราะเราเบื่อกินบ๊วยด้วยใจหมาง เจอ แห้ว ท้อ ระกำ บ๊วย จนป่วยซาง เอาสิบช้างมาชะลอก็ขอเมิน..
3038
6
0
หน้าส่วนตัว
