..สีน้ำฟ้า..
กว่าจะถึงวันที่รักกัน
เราผูกพันมาเนิ่นนานแค่ไหน
กว่าจะมีเราในวันที่เข้าใจ
แล้วทำไม..จึงคิดเปลี่ยนไปจากที่คุ้นเคย
ทุกอย่างที่เคยได้เคยรับ
เหมือนฉันหลับแล้วตื่นมาเจอใบหน้าที่ชาเฉย
หรือที่ผ่านมาคุณไม่ได้รักฉันเลย
จึงได้ร้างห่างจากคนคุ้นเคยเป็นอื่นไป
อืมมม.. นะ .. ฉันคงคิดไปเอง
แค่สิ้นเสียงขลุ่ยผิวบรรเลงเพลงใบไม้ไหว
เรื่องระหว่างเราจึงจบลง.. และเปลี่ยนอย่างเร็วไว
ใจคนหนอใจใคร.. ช่างสิ้นไร้ความปรานี
กว่าเราจะผูกพัน
ฉันก่อร่างสร้างฝันทุกวันทุกวี่
แปลกใจจัง.. คนที่เคยแสนดี
ทำไมวันนี้จึงไม่เหมือนเดิม
เพราะฉันคิดไปฝ่ายเดียวลำพัง
หรือคุณไม่รู้จักยับยั้ง จึงปล่อยใจไปกับใครอีกคน