เมจิคเชี่ยน
ไม่ว่าหรอก ที่เธอร้องไห้
หากน้ำตามันช่วยให้ ปลดพันธการจากความช้ำ
แต่เคยสงสารตัวเองไหม กับสิ่งที่เธอกำลังทำ
นั่นคือเธอกำลังตอกย้ำ ให้หัวใจย่ำแย่กว่าเดิม
ปิดกักตัวเองอยุ่ในห้อง
หลับตาฝันว่าเขาต้องกลับมามอง เหมือนวันแรกเริ่ม
ฟ้าหลังฝนมีเสมอ แต่เธอต้องการจมอยุ่กับสิ่งเดิมๆ
ทั้งๆที่รู้ว่ามีแต่เพิ่ม ให้มีรอยขุ่นในหัวใจ
ฉันเองเข้าใจ ว่ามันลืมยาก
แต่มันก็ไม่มากเกิน ที่ต้องเชิญกับความอ่อนไหว
เก็บความรู้สึกนี้ให้เป็นบทเรียน แล้วก้าวต่อไป
โลกหม่นมืดไม่ได้ ตราบที่ทุกสิ่งยังอยู่ใต้เงาตะวัน
ที่ฉันสามารถบอกเธอได้เช่นนี้
เพราะฉันก็เคยมีประสบการณ์ ไม่ต่างกับเธอในวันนั้น
ยอมรับว่าท้อแท้ อ่อน
844
9
0
หน้าส่วนตัว
