เพียงสายตาโหยหิวเสรีภาพ เหมือนพิราบอยากบินโบยโบกฟ้า อิสระ-เสรีปรารถนา ที่ใฝ่หารอคอยความเป็นไท ขว้างฟ้ากั้นเพียงกรงประตูปิด ได้แค่คิดออกไปจากนี่ได้ ความเมตตาปราณีอยู่แห่งใด ปลอบดวงใจที่เจ็บปวดข้าให้ที ทรมานฆ่ากันเสียดีกว่า ให้มรณามาปล่อยให้เป็นผี เป็นอิสระปลดกรงที่ตรงนี้ ทิ้งร่างหนีเป็นผีวิญญาณจร ตาโหยหาปากโหยหิวคอกระหาย ร่างกายใจแหลกเหลวเปลวไฟร้อน ม้วยแดดิ้นสิ้นชีพไม่อาธร จะไม่วอนขอเกิดอีกเลยใจ
860
3
0
หน้าส่วนตัว
