พุด
ฉันกลับมานอนซุกตัวนิ่งๆในเตียงโบราณแล้ว หลับตา
นอนรอดูจันทร์กระจ่างฟ้าขับราตรีมืดหมองหม่น
และ...
ฟังบทเพลงฝนเพลงฝันด้วยอารมณ์อันแสนอ่อนหวานละไมละมุน
ด้วยคิดถึงใครบางคนที่รักอย่างสุดซึ้งเต็มห้องใจ... ....
น้ำตาแห่งงามโศกสะเทือนค่อยซึมไหลลงสู่เรียวตา
มีเพียงฟ้าดินเท่านั้นเฝ้ารับรู้ปลอบประโลม
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html
จันทร์ กระจ่าง ฟ้า
นภา ประดับ ด้วยดาว
โลก สวย ราว
เนรมิต ประมวล เมืองแมน
ลม โชย กลิ่น
มาลา กระจาย ดินแดน
เปรืยบ มี แสง
คนึง ถึง น้อง นวลจันทร์
งาม ใด หนอ
จะพอ ทัดเทียบ เปรียบน้อง
เจ้า งาม ต้อง
ตาพี่ ไม่มี ใครเหมือน
ถ้า หาก
1526
2
0
หน้าส่วนตัว
