กระบี่รับใช้
เมื่อความรัก จบลง เธอช่างเศร้า
มองเห็นเงา ของเขา ทุกแห่งหน
เดินหลงทาง ร้องไห้ ผ่านฝูงชน
ความสับสน เหม่อลอย ครอบฤดี
แสนอ้างว้าง ว้าเหว่ ปล่าวเปลี่ยวเหงา
โอ้อกร้าว แสนตรอมตรม จิตใจหมอง
นึกมองภาพ วันเก่า น้ำตานอง
เคยปรองดอง อยู่รวมกัน เมื่อวันวาน
คำปลอบโยน อื่นใด หาดีเท่า
ใจของเรา ปลอบตัวเอง ดีหนักหนา
สองมืออุ่น ที่โอบกอด เขาเรื่อยมา
ลองสักครา กอดใจตน ให้ชื่นทรวง
ช่างมากมาย เหลือคณา ที่เคยให้
กับเขาไป ด้วยใจ เต็มเปี่ยมล้น
ยามผิดหวัง ใครน่ะหรือ จะปลอบโยน
นอกจากคน คนเดียว คือตัวเอง
เพียงขาดเขา ตัวเธอ ต้องอยู่ได้
คงไม่ตาย เพราะขาดรัก หรอกใช่ไหม
ถ้ารักจริง เขาคง ไม่ทิ้งไป
2075
11
0
หน้าส่วนตัว
