เพียงพลิ้ว
รักของคนไม่สำคัญมันต่ำต้อย
ดูเลื่อนลอยกว่าใครใฝ่ฝันถึง
ความแหนหวงห่วงหาไม่ตราตรึง
ไม่ลึกซึ้งพอที่จะมีเธอ
ความจริงใจไร้ค่าไม่น่าต้อง
เกินจะสนองรักงามตามเสนอ
ทนขมขื่นกลืนกล้ำพร่ำละเมอ
คงเพ้อเจ้อเกินไปใจถูกเมิน
เพราะไม่ใช่คนสำคัญที่ฝันถึง
ยามเธอขึ้งจึงลาร้างทิ้ง...ห่างเหิน
พูดไม่ออกสักคำช้ำเหลือเกิน
ใจยับเยินแตกสลายอายสิ้นดี
ใจเอยใจเจ็บไม่จำยังพร่ำเพ้อ
ต้องมนต์เธอจนลืมรักต่อศักดิ์ศรี
หลงคารมใจเพริดเกิดราคี
ถูกย่ำยีหลายครั้งยังไม่จำ
เพราะเป็นคนไม่สำคัญรักหันเห
หลงเสน่ห์เล่ห์ร้ายพ่ายถลำ
เจ็บดักดานบ่อยบ่อยหลงรอยคำ
คนใจดำฝากไว้ไม่เคยลืม
ถึงจะมีรักแท้ก็แค่นั้น
ไม่สำคัญพอ
3656
12
0
หน้าส่วนตัว
