อินทรีน้อย
ท่ามกลางความวุ่นวายข้าคล้ายเหงา
มีอณูความเศร้าเคล้าความฝัน
ท่ามดนตรีครื้นเครงข้าเงียบงัน
ท่ามผู้คนร้อยพันข้าเดียวดาย
ท่ามรอยยิ้มเสียงหัวเราะเสนาะนั้น
ข้าก็พลันเห็นร่ำไห้ชวนใจหาย
ในสำนึกตรึกตรองเรื่องมากมาย
แต่สุดท้ายข้าสรุปเพียงผ่านไป
ยามยลฟ้าสดใสไปทั้งฟ้า
อนิจจาข้ากลับมองไม่สดใส
ในสำนึกเห็นเงามืดไกลแสนไกล
ไร้ที่สุด, หลังม่านใสม่านสีฟ้า
เห็นผู้คนเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้
ข้าไม่คล้ายแต่ใคร ๆ เรียกข้า "บ้า"
ด้วยที่เห็นล้วนเป็นเรื่องธรรมดา
ปรากฏมีทุกเวลาไม่เปลี่ยนแปลง
ยามยลแสงสุริยาบนฟ้าโพ้น
ข้ากลับเห็นไปโน่นยามลับแสง
ยามข้ามองดอกไม้งามระเรื่อแดง
ข้ากลับเห็นความเหี่ยวแ
948
8
0
หน้าส่วนตัว
