ผู้หญิงสีม่วง
ในความเงียบงันของทุกคืนค่ำ...
เป็นต้องนั่งทบทวนความทรงจำ..วันเก่าก่อน
จบลงด้วยการร้องไห้..เมื่อใดที่ล้มตัวลงนอน
ไม่มีเลยที่น้ำตาจะไม่เปียกหมอน..สักคืน
เรื่องเก่าเก่า..กระตุ้นความเจ็บช้ำ
เหมือนถูกกดและตอกย้ำให้..ขมขื่น
ความคิดสะกิดแผล..ให้ย่ำแย่จนเต็มกลืน
แล้วน้ำตาก็ไหลไม่อาจฝืน.....
.....ทั้งวันนี้..พรุ่งนี้..วันมะรืน..เรื่อยไป
อยากให้มันจบสิ้นลง..สักที
ไม่รู้จะต้องเป็นอย่างนี้ไปถึง..เมื่อไหร่
หรือจนจบการทำงานของสมอง..และการสูบฉีดของหัวใจ
กว่าชีพจรจะหยุดเคลื่อนไหว.....
.....ฉันคงมีชีวิตเหมือนเปล่าไร้..ดวงวิญญาณ...
.....................................
779
3
0
หน้าส่วนตัว
