หนาวน้ำค้างพร่างพรมรมผิวเนื้อ ละมุนเจือกลิ่นผกามาหนไหน หนาวน้ำค้างอ้างว้างยิ่งกว่าสิ่งใด หนาวจนใจหน่วงจิตคิดอาวรณ์ คราค่ำคืนดื่นดึกให้นึกหวั่น สะพรึงพรั่นอาลัยใจสังหร เกรงว่ารักหมายมั่นจะสัญจร ถูกบั่นทอนไม่เหลือเยื่อสัมพันธ์ คนใกล้ชิดสนิทสนมคารมหวาน คำพูดหว่านชวนหลงพะวงฝัน หากใจเธอไม่แน่นหนักมีสักวัน คงลืมฉันคนไกลไร้ราคา ยามไกลห่างอย่างมากแค่ฝากถ้อย ผ่านลมลอยมาซึ้งคนึงหา ความคิดถึงซึ่งมากส่งฝากมา หากแก้วตาไม่หลับโปรดรับไว้....๚ะ๛
1083
7
0
หน้าส่วนตัว
