ฝ่าแดนดงพงไพรไร้คนข้าง เดินร่วมทางพยุงกายให้คลายเหงา ฟังซิฟัง..เสียงฝีเท้าที่แผ่วเบา เดินตามมาแบ่งความเหงาให้เบาคลาย อาจมิใช่คนนั้นที่ฝันใฝ่ อาจมิใช่คนนี้ที่มุ่งหมาย อาจเป็นเพียงคนรู้จักที่ทักทาย อาจเป็นเพียงคนปลายท้ายขบวน แต่สมัครเดินเคียงไม่เบี่ยงหน้า ผ่านแดดจ้า ฝนจัด ลมพัดหวน ผ่านเรียวหนาม ข้ามเหวใหญ่ ไม่โอดครวญ ใช้ชีวิตร่วมขบวนนักเดินทาง
1160
8
0
หน้าส่วนตัว
