พี่ดอกแก้ว
ฉันมุ่งหมายจะไปทำความดี
เพื่อโลกนี้มีสุขไร้ทุกข์หมอง
แต่ระหว่างทางนั้นฉันเพลินมอง
จึงล้มกองเสียหลักทุลักทุเล
รอยบาดเจ็บตามกายมีหลายแห่ง
ขาก็แพลงเส้นขัดเดินปัดเป๋
แขนก็ยอกศอกแตกหน้าเหยเก
ฝันรวนเรเพราะเท้าก้าวไม่ดี
ฉันไม่โทษใครอื่นหรือพื้นหน
แต่โทษตนสะเพร่าเมาแสงสี
เดินไม่มองกองหินอันมากมี
จึงล้มลงตรงนี้ที่กึ่งทาง
ฉันตั้งใจจะไปสร้างเมตตา
แผ่ความเย็นทั่วหล้าไร้บาดหมาง
ไม่ถือโทษโกรธใครใฝ่ละวาง
แต่ทุกอย่างสะดุดลงตรงเท้าตน
จึงแสนโกรธโทษเท้าก้าวผิดพลาด
เสียโอกาสทำดีไปหลายหน
ฉันอดให้อภัยใครหลายคน
ก็เพราะเท้าเป็นต้นเหตุขัดบุญ
ฉันเฝ้าบ่นจนเพ้อละเมอพร่ำ
2112
28
0
หน้าส่วนตัว
