เปิดบันทึกเล่มเก่า อ่านข้อความเหงา-เหงา ช้า ช้า นานเท่าไหร่แล้วที่เขาจากลา นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่รู้ว่าความสุขหน้าตาเป็นยังไง เปิดกี่หน้าก็มีแต่คำว่าเหงา พยายามมองหาคำว่าเรา แต่กลับพบกับเงาของความร้าวไหว บันทึกแต่ละหน้า เปรอะเปรื้อนไปด้วยน้ำตาของคนปวดใจ เปิดไปจนถึงหน้าสุดท้าย ก็เจอแต่ความหมองไหม้เหมือนเดิม
1999
5
0
หน้าส่วนตัว
