ภัทราภา
โอ้อกเอ๋ยใยเป็นเช่นนี้เล่า
จึงคอยเฝ้าคอยคนมีเจ้าของ
มิเคยคิดจิตแย่งแปลงคู่ครอง
แต่ใจปองรักอยู่คู่เวลา
ในใจแสบปวดร้าวใช่มีสุข
กับความทุกข์คอยจ้องเฝ้าห่วงหา
ต้องทำตัวนิ่งเฉยเหมือนเย็นชา
เตือนสติจิตว่าเราเป็นใคร
จะไม่หลงรักเธอถึงเพียงนี้
เพราะท่าทีของเธอเหมือนมีให้
พอสบตาเหมือนเร้นดั่งซ่อนใน
เหมือนดวงใจเธอแยกแตกสองดวง
เธอส่งยิ้มละมุนหวานปานน้ำผึ้ง
ให้ฉันซึ้งในจิตเหมือนคิดหวง
ต้องหลบหลีกซ่อนยิ้มพริ้มในทรวง
เหมือนลำกลวงในรักปักมลทิน
จำต้องอยู่ห่างไกลซึ่งในรัก
มาพินิจพิศประจักษ์รักให้สิ้น
จะขอหลบใจกายดั่งหายบิน
จิตสำนึกยังมิสิ้นขอลาไกล...........
อย่าปล่อยให้ก
1282
4
0
หน้าส่วนตัว
